English
– Błogosławiona Siostra Sancja była przekonana, że najpierw należy wybierać dobro wspólne, bo odrzucenie dobra wspólnego zamienia świat w jeden wulkan, gdzie panuje ostra walka o własny interes, która prowadzi świat do chaosu. Doświadczyła również tego, że im bardziej wychodzimy ku innym, tym bardziej nabieramy sił, a nasze osobiste problemy rozpływają się jak śnieg na słońcu – mówił metropolita poznański abp Stanisław Gądecki 18 sierpnia w parafii pw. św. Rocha w Poznaniu. Wspólnie z wiernymi modlił się tam w 80. rocznicę wznowienia parafii i 15. rocznicę beatyfikacji s. Sankcji Szymkowiak. Mówiąc o parafii, wskazywał, że jednym z podstawowych tematów do przemyślenia i realizacji jest temat duchowości wspólnotowej, myślenia w kategoriach dobra wspólnego.
– Błogosławiona Sancja – z domu Janina Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 r. w Możdżanowie koło Ostrowa Wielkopolskiego. Z rodzinnego domu wyniosła silną wiarę, zasady moralne i gorącą miłość do ojczyzny – mówił abp Gądecki. Podkreślał, że ciężkie czasy okupacji przyjęła jako okazję do całkowitego oddania się potrzebującym. Pozostała w klasztorze, mimo że przełożeni dali jej – podobnie jak innym siostrom – możliwość czasowego powrotu do rodzinnego domu.
U kresu życia, chora na gruźlicę, coraz częściej powtarzała wezwanie Małej św. Teresy: „Pragnę, aby całe moje życie było jednym aktem miłości”, natomiast przed samą śmiercią powiedziała: „Umieram z miłości, a Miłość miłości niczego odmówić nie może”. Ciężko chora zdążyła jeszcze złożyć śluby wieczyste a potem umarła, dnia 29 sierpnia 1942 roku, mając zaledwie 32 lata.
W homilii abp Gądecki nawiązywał też do 80. rocznicy wznowienia parafii św. Rocha. Mówił o historii parafii, która w tym miejscu powstała już w 1628 roku. W 1835 roku pruskie władze skasowały istniejący tam klasztor, a kościół stał się filią parafii św. Jana Jerozolimskiego, którzy nią zarządzali do 1937 roku. Dopiero 80 lata temu ponownie erygowano w tym miejscu parafię.
Rocznica wznowienie istnienia parafii jest okazją do tego, by pytać o to, co to jest parafia? – mówił Metropolita Poznański. – Parafia uobecnia i reprezentuje w konkretnym miejscu cały Kościół. Dlatego wszystko, co możemy powiedzieć o Kościele, dotyczy – w odpowiednich proporcjach – również parafii. A Kościół to coś więcej niż tylko suma wszystkich chrześcijan. Kościół Jest Oblubienicą Chrystusa (por. Ef 5, 21-32), która zachowuje i głosi Jego słowo. Kościół gwarantuje, że nauka o Jezusie pozostanie niezafałszowana i będzie słyszana w najdalszych zakątkach świata. Bez Kościoła, bez wspólnoty, bez parafii nie byłoby chrześcijan ani życia chrześcijańskiego – mówił.
Jak wskazywał, jednym z podstawowych tematów do przemyślenia i realizacji w parafii jest temat duchowości wspólnotowej, czyli „wychodzenia z myślenia w kategoriach małej, pobożnej grupy ku duchowości bycia we wspólnocie, myślenia w kategoriach dobra wspólnego całej parafii”. „Każda parafia jest inna. Jest ogromną szansą do wykorzystania, szansą, że spotykamy się w niej w ewangelicznym braterstwie, że razem – choć każdy na swój sposób – będziemy służyć Bogu, że Mu się przydamy do dzieła głoszenia Dobrej Nowiny i zbawiania ludzi przez ludzi” – mówił Metropolita Poznański.
„Trzeba myśleć o tym, jakiej parafii chce Bóg i w jakiej parafii chcą żyć nasi wierni. Potrzebna jest nie tylko perspektywa wiary i nieustannego słuchania tego, co mówi Bóg do Kościoła, ale i postawa nieustannego słuchania ludzi i dialogu z nimi” – zauważył abp Gądecki.
BPKEP, KAI
Zdjęcie ilustracyjne: Mazur/Episkopat.pl
