(Polski) Jasna Góra: oazowicze o testamencie swego założyciela ks. Blachnickiego

25-02-2017
1385

Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

Nad tym jak realizować testament duchowy założyciela zastanawiają się na Jasnej Górze uczestnicy 42.Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. Trzydniowe spotkanie odbywa się w przede dniu 30. rocznicy śmierci Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, twórcy oaz. Z bogatego dziedzictwa pozostawionego przez kapłana wymieniane są m.in. ewangelizacja oparta na budowaniu osobistej relacji z Jezusem i zerwanie z ascetycznym pojęciem świętości a także uczenie mądrej miłości do Ojczyzny.

W spotkaniu uczestniczą moderatorzy, animatorzy, pary Domowego Kościoła i ci, którzy mocno zaangażowani są w ruch Światło- Życie. W sumie ok. tysiąca osób, również z zagranicy.

Jak podkreśla Krzysztof Jankowiak, rzecznik ruchu, kongregacja stanowi przygotowanie do nowego roku pracy opartego na haśle: „Sługa Niepokalanej”. – Chcemy przyjrzeć się osobie założyciela, ale nie jego życiorysowi, lecz przesłaniu. Będziemy bardziej spoglądać na jego duchowość, na aktualność jego wezwań, tak by lepiej służyć Kościołowi – powiedział rzecznik.

Jego zdaniem najbardziej aktualnym wyzwaniem jest dziś ewangelizacja, czyli „docieranie z Ewangelią do ludzi, którzy są daleko, ale także do tych, którzy są blisko Kościoła, ale nie nawiązali osobistej relacji z Jezusem”.

Krzysztof Jankowiak przypomina słowa ks. Blachnickiego, który już ponad 30 lat temu wskazywał, że „religijność oparta tylko na przekazywaniu tradycji, pewnych zwyczajów, obrzędów, skończy się”. – To się sprawdziło. Trzeba bardzo mocno pracować nad tym, by zbliżać siebie i innych do Jezusa. Dotarcie z Ewangelią do innych, to wielkie wyzwanie – podkreśla rzecznik.

– Pokazywanie miłości Boga i do Boga musi wyrażać się przede wszystkim życiem – podkreśla z kolei ks. prof. Stanisław Urbański z UKSW, jeden z wykładowców podczas kongregacji. – Zerwać z ascetycznym ujęciem świętości, z praktykami pobożnościowymi, które nie są świętością. One służą do osiągnięcia świętości. Natomiast ludzie skupiają się na praktykach pobożnościowych jako celu świętości i to jest błąd – twierdzi ks. Urbański.

Podkreśla, że doktryną teologii życia duchowego ks. Blachnickiego było mistyczne zjednoczenie z Bogiem. – Mamy dążyć do zjednoczenia w miłości z Bogiem, do doświadczenia obecności Boga i miłości Boga w swoim życiu. Wszystkie środki mają budować miłość do Boga, mamy odrzucać wszystko co nam przeszkadza w rozwoju tej miłości i wykorzystywać wszystko co nam służy w rozwoju miłości – podkreślił ks. Urbański.

To dlatego uczestnicy Kongregacji rozmawiają także o „technikach schodzenia z kanapy” i sposobach dotarcia do młodych. To największe dziś wyzwanie stojące przed oazowiczami. Ruch bardzo prężnie rozwija się w gałęzi rodzinnej, ale znacznie wolniej wśród młodzieży. – Są już diecezje, gdzie nie ma grup oazowych, ale na tych terenach nie ma także innych wspólnot młodzieżowych, więc widać jak wielkiej potrzeba tam pracy – twierdzi Krzysztof Jankowiak.

Podkreśla, że wspólnoty młodzieżowe bardzo dynamicznie rozwijają się w innych krajach np. w Chinach czy na Filipinach.

Z kolei gałąź rodzinna ruchu oazowego rozwija się w Polsce i wszędzie tam, gdzie są wyjeżdżają Polacy, a więc np. w Wielkiej Brytanii czy Niemczech. Wyjątek stanowi Ameryka, gdzie ruch rozwija się również wśród rodzin anglojęzycznych.

W sumie ruch Światło – Życie istnieje już w 40 krajach świata.

27 lutego minie dokładnie 30 lat od śmierci Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Jak podkreślają oazowicze to człowiek o niezwykłej osobowości, łączący w sobie wiele charyzmatów. Katarzyna i Paweł Maciejewscy, para krajowa Domowego Kościoła, przypominają o jego zaangażowaniu w uczenie mądrej miłości do Ojczyzny, otwartej na inne narody i kultury czy o jego wielkim dziele trzeźwościowym „Krucjacie wyzwolenia człowieka”.

Ks. Franciszek Blachnicki był wybitnym teologiem posiadającym dalekosiężną wizję duszpasterską, z której zrodziły się liczne dzieła. Był prekursorem nowych metod ewangelizacji. Największym jego dziełem jest eklezjalny Ruch Światło-Życie, realizujący pogłębioną formację dzieci, młodzieży, osób dorosłych, rodzin – w ramach Domowego Kościoła, osób konsekrowanych – poprzez Instytut Niepokalanej Matki Kościoła oraz kapłanów – w ramach Unii Kapłanów Chrystusa Sługi. Dla wszystkich stanów i grup wiekowych katolików Ruch ma właściwą sobie drogę wychowania „nowego człowieka”, realizowaną poprzez wakacyjne rekolekcje oazowe oraz systematyczną formację w ciągu roku i diakonię w parafii.

Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania.

Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii we wspólnoty wspólnot.

Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.

Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954.

it / Jasna Góra (KAI)

Fot. ilustracyjne: BP JG