Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

W rocznicę wyboru Karola Wojtyły na stolicę Piotrową, 16 października 2017 roku na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie miała miejsce uroczysta inauguracja roku akademickiego połączona z nadaniem tytułu doktora honoris causa kardynałowi Gerhardowi Ludwigowi Müllerowi oraz prezentacją dwóch związanych z nim publikacji: Papież. Posłannictwo i misja, której kard. Müller jest autorem, oraz XIII tomu Opera Omnia Josepha Ratzingera, której był wydawcą w języku niemieckim.

Tytułu doktora honoris causa został nadany kardynałowi Gerhardowi Ludwigowi Müllerowi szczególnie za „godną naśladowania postawę prawdziwego chrześcijanina, człowieka oddanego Bogu i ludziom bez reszty, kapłana i biskupa, profesora i wybitnego dogmatyka, który radośnie i prawdziwie służy ludziom w imię posłannictwa Chrystusowego, głosząc całym swoim  życiem Jego Ewangelię”, a także za wierne stanie na straży nauki Kościoła, poprzez wspieranie papieża Benedykta XVI i Franciszka, zaangażowanie w dialog międzyreligijny, promowanie dobrych relacji między Kościołem w Polsce i w Niemczech, jak również między narodem polskim i niemieckim.

Najnowsza publikacja kardynała Müllera Papież. Posłannictwo i misja (Wydawnictwo WAM, Kraków 2017, ss. 559) jest osobistą i jednocześnie eklezjalną wizją posługi i misji Piotra w Kościele Chrystusowym. Kardynał podkreśla w nie pierwszeństwo osoby przed instytucją, Piotra przed urzędem.

„Wysoko wyniósł Kościół polski, Waszą kulturę i tradycję, a także idealnie podniósł i spełnił autorytet papiestwa na cały świat. Już znacząca była współpraca Wojtyły podczas Soboru Watykańskiego II nad Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes, która wyraziła się potem w jego pontyfikacie, w podkreśleniu wewnętrznej korelacji między chrystologią a antropologią” – podkreślił Kardynał mówiąc o Janie Pawle II.

„Papieża Jana Pawła Wielkiego” – mówił dalej Kardynał – „poznałem osobiście, będąc członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W roku 2002 mianował mnie Biskupem Regensburga. Moją relację do Jana Pawła II opisuję także w najnowszej książce Papież. Posłannictwo i misja, prezentowanej dziś właśnie w języku polskim. Ten Papież pomógł mi ująć bardzo prawowiernie i głęboko tę tematykę, bo w pełnieniu urzędu papieskiego okazał się niezrównany. Szczególnie ważna wobec faktu 500-lecia reformacji jest właśnie perspektywa prymacjalna. Wskazuje ona, że ekumeniczna, realna jedność możliwa jest wtedy, gdy protestanci i prawosławni uznają papiestwo z prawa Bożego, a nie z władzy politycznej. Głównym zadaniem papiestwa nie jest bowiem polityka, lecz doprowadzenie ludzi do Chrystusa  i Jego Kościoła”.

Drugim prezentowanym dziełem był XIII tom Opera Omnia Josepha Ratzingera, której wydawcą w języku oryginalnym niemieckim jest Kardynała Müller. Polska krytyczna edycja tego dzieła, prowadzona przez dwójkę profesorów z KUL, dogmatyka – ks. Krzysztofa Góździa i germanistkę – p. Marzenę Górecką, może się poszczycić wydaniem już 10-ciu tomów (łącznie 14 woluminów).

Prezentowany tom jest szczególny z tego względu, że jest to słowo mówione, słowo żywe. Rozmowy tę prowadził Joseph Ratzinger–Benedykt XVI głównie w czterech wielkich dialogach ze znanymi dziennikarzami. Pierwszą rozmowę podjął Vittorio Messori w roku 1984 i opatrzył ją tytułem Raport o stanie wiary. Kolejne trzy rozmowy przeprowadził Peter Seewald i nadał im tytuły: Sól ziemi (1996 rok), Bóg i świat (rok 2000) oraz Światłość świata (2010 rok).

Nie są to rozmowy w potocznym znaczeniu. Są to bardziej traktaty o istotnych problemach naszych czasów dotyczące przede wszystkim wiary chrześcijańskiej – stanu wiary, przeszkód wiary, potrzeby teologicznego naświetlenia wiary, oraz sytuacji kryzysu społecznego wiążącego się kryzysem kościelnym i oddalaniem się społeczeństw od Boga.

Kwintesencja zawartych w publikacji rozmów Josepha Ratzingera jest przestroga, jeszcze prefekta Kongregacji Nauki Wiary, przed zagubieniem własnej tożsamości wierzących wobec neo-pogaństwa, które zawładnęło nie tylko myśleniem, ale i działaniem człowieka. Jako papież Benedykt XVI postanowił na nowo z całą mocą podjąć temat tajemnicy Ewangelii, by bardziej jeszcze podkreślić “kosmiczną” moc samego Jezusa Chrystusa, a przez to pokazać człowiekowi Boga i wyznać prawdę o Jego stworzeniu, czyli prawdę o naszej egzystencji, o naszej nadziei, o sensie naszego życia. Dlatego dialog ten można streścić w wołaniu Papieża: albo świat uzna istnienie Boga Jezusa Chrystusa albo Go odrzuci, na tym dylemacie rozstrzygną się losy świata.