Nadanie tytułu doktora honoris causa kard. Gerhardowi Müllerowi – uroczysta inauguracja nowego roku akademickiego na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie

W rocznicę wyboru Karola Wojtyły na stolicę Piotrową, 16 października 2017 roku na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie miała miejsce uroczysta inauguracja roku akademickiego połączona z nadaniem tytułu doktora honoris causa kardynałowi Gerhardowi Ludwigowi Müllerowi oraz prezentacją dwóch związanych z nim publikacji: Papież. Posłannictwo i misja, której kard. Müller jest autorem, oraz XIII tomu Opera Omnia Josepha Ratzingera, której był wydawcą w języku niemieckim.

Tytułu doktora honoris causa został nadany kardynałowi Gerhardowi Ludwigowi Müllerowi szczególnie za „godną naśladowania postawę prawdziwego chrześcijanina, człowieka oddanego Bogu i ludziom bez reszty, kapłana i biskupa, profesora i wybitnego dogmatyka, który radośnie i prawdziwie służy ludziom w imię posłannictwa Chrystusowego, głosząc całym swoim  życiem Jego Ewangelię”, a także za wierne stanie na straży nauki Kościoła, poprzez wspieranie papieża Benedykta XVI i Franciszka, zaangażowanie w dialog międzyreligijny, promowanie dobrych relacji między Kościołem w Polsce i w Niemczech, jak również między narodem polskim i niemieckim.

Najnowsza publikacja kardynała Müllera Papież. Posłannictwo i misja (Wydawnictwo WAM, Kraków 2017, ss. 559) jest osobistą i jednocześnie eklezjalną wizją posługi i misji Piotra w Kościele Chrystusowym. Kardynał podkreśla w nie pierwszeństwo osoby przed instytucją, Piotra przed urzędem.

„Wysoko wyniósł Kościół polski, Waszą kulturę i tradycję, a także idealnie podniósł i spełnił autorytet papiestwa na cały świat. Już znacząca była współpraca Wojtyły podczas Soboru Watykańskiego II nad Konstytucją duszpasterską Gaudium et spes, która wyraziła się potem w jego pontyfikacie, w podkreśleniu wewnętrznej korelacji między chrystologią a antropologią” – podkreślił Kardynał mówiąc o Janie Pawle II.

„Papieża Jana Pawła Wielkiego” – mówił dalej Kardynał – „poznałem osobiście, będąc członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W roku 2002 mianował mnie Biskupem Regensburga. Moją relację do Jana Pawła II opisuję także w najnowszej książce Papież. Posłannictwo i misja, prezentowanej dziś właśnie w języku polskim. Ten Papież pomógł mi ująć bardzo prawowiernie i głęboko tę tematykę, bo w pełnieniu urzędu papieskiego okazał się niezrównany. Szczególnie ważna wobec faktu 500-lecia reformacji jest właśnie perspektywa prymacjalna. Wskazuje ona, że ekumeniczna, realna jedność możliwa jest wtedy, gdy protestanci i prawosławni uznają papiestwo z prawa Bożego, a nie z władzy politycznej. Głównym zadaniem papiestwa nie jest bowiem polityka, lecz doprowadzenie ludzi do Chrystusa  i Jego Kościoła”.

Drugim prezentowanym dziełem był XIII tom Opera Omnia Josepha Ratzingera, której wydawcą w języku oryginalnym niemieckim jest Kardynała Müller. Polska krytyczna edycja tego dzieła, prowadzona przez dwójkę profesorów z KUL, dogmatyka – ks. Krzysztofa Góździa i germanistkę – p. Marzenę Górecką, może się poszczycić wydaniem już 10-ciu tomów (łącznie 14 woluminów).

Prezentowany tom jest szczególny z tego względu, że jest to słowo mówione, słowo żywe. Rozmowy tę prowadził Joseph Ratzinger–Benedykt XVI głównie w czterech wielkich dialogach ze znanymi dziennikarzami. Pierwszą rozmowę podjął Vittorio Messori w roku 1984 i opatrzył ją tytułem Raport o stanie wiary. Kolejne trzy rozmowy przeprowadził Peter Seewald i nadał im tytuły: Sól ziemi (1996 rok), Bóg i świat (rok 2000) oraz Światłość świata (2010 rok).

Nie są to rozmowy w potocznym znaczeniu. Są to bardziej traktaty o istotnych problemach naszych czasów dotyczące przede wszystkim wiary chrześcijańskiej – stanu wiary, przeszkód wiary, potrzeby teologicznego naświetlenia wiary, oraz sytuacji kryzysu społecznego wiążącego się kryzysem kościelnym i oddalaniem się społeczeństw od Boga.

Kwintesencja zawartych w publikacji rozmów Josepha Ratzingera jest przestroga, jeszcze prefekta Kongregacji Nauki Wiary, przed zagubieniem własnej tożsamości wierzących wobec neo-pogaństwa, które zawładnęło nie tylko myśleniem, ale i działaniem człowieka. Jako papież Benedykt XVI postanowił na nowo z całą mocą podjąć temat tajemnicy Ewangelii, by bardziej jeszcze podkreślić „kosmiczną” moc samego Jezusa Chrystusa, a przez to pokazać człowiekowi Boga i wyznać prawdę o Jego stworzeniu, czyli prawdę o naszej egzystencji, o naszej nadziei, o sensie naszego życia. Dlatego dialog ten można streścić w wołaniu Papieża: albo świat uzna istnienie Boga Jezusa Chrystusa albo Go odrzuci, na tym dylemacie rozstrzygną się losy świata.