English
07.10.2015 – Małe grupy, godzina 16.30
Głosy w dyskusji
■ Ideologia gender to kolonizacja ideologiczna.
Zauważmy różnicę między ideologią gender a teoria gender. Istnieje też coś takiego, jak pozytywna waloryzacja roli kobiety.
■ Jezus powiedział: „lepiej uwiązać kamień młyński u szyi aniżeli zgorszyć jedno z tych małych” dzieci (zob. Łk 17,2). Nie można dopuścić, aby dziecko stało się przedmiotem praw dorosłych.
■ Prawo do niewybierania płci; prawo do nieustannej zmiany płci kulturowej – dziś ta, jutro inna.
■ Pojawiła się wyraźna tendencja do wyrywania dzieci z rodziny.
■ Trzeba zwrócić uwagę na towarzyszenie starszym ludziom, którzy żyją już „poza światem” (np. Alzheimer).
■ Należy szanować ryt Kościołów wschodnich w odniesieniu do emigrantów danego rytu.
■ Niektóre siostry zakonne odgrywają rolę doradcy duchowego w seminariach duchownych.
■ Należałoby pozytywnie podkreślić, że dzieci są „darem” w rodzinie. Dopiero w tym kontekście można omawiać przypadki szczególne.
Podkreślić rolę kobiet w formacji seminaryjnej. Szczególnie udział sióstr zakonnych w wyższych seminariach.
Odrzucenie istniało również wówczas, gdy nie istniały rozwody. Jednak nierozerwalność jest przywoływana w tym celu, by obronić kobietę.
■ Problem sprzedaży organów – znikają dzieci porywane potajemnie.
■ Narasta kultura odrzucenie w odniesieniu do starców.
■ Przypadki kobiet, które odchodzą, pozostawiając swoje dzieci.
■ Maryja to obraz najbardziej szlachetnej kobiety.
■ W Indiach, narodziny dziewcząt związane jest często z ich zabijaniem.
■ Brak logiki w kolejności punktów o rodzinie.
■ Włączenie (inclusione) to też społeczeństwo gościnne wobec emigrantów.
■ Kobieta jako przekazicielka życia sprawia, że dzięki niej Boży dar życia jest ciągle przekazywany i nawet można mówić o nieśmiertelności życia w ziemskim tego słowa znaczeniu. Tak więc kobieta jest tutaj szczególnym obrazem Boga – obrazem Jego nieśmiertelności.
■ Część tekstu pisana kursywą pochodzi z poprzedniego synodu, zaś część tekstu pisana zwykłą czcionką pochodzi od konferencji episkopatów świata. Instrumentum laboris nie będzie dokumentem końcowym – powstanie nowy tekst.
■ Zdarzają się już przypadki braku kapłana przy pogrzebie. Trzeba towarzyszyć ludziom przeżywającym żałobę, chorobę.
Małżeństwa mieszane niosą też poważne problemy pastoralne.
■ Jedno z katolickich wydawnictw dystrybuowane podczas synodu, napisane przez kobiety-teolożki uzasadnia związki homoseksualne.
■ Teologia kobiety ma swój początek w Ducha Świętym (rodzaju żeńskiego. Konieczne jest nawiązanie do Maryi. Myślenie o rodzinie trzeba zaczynać od Trójcy Świętej a nie od socjologii.
■ Tyle się dzisiaj mówi o dowartościowaniu kobiety, a tymczasem nic się nie mówi o producentach pornografii.
■ W punkcie 30 mamy błąd hermeneutyczny. Należy najpierw ukazać rolę kobiety w porządku stworzenia i porządku zbawienia (Rdz 2 i Ap 12). Następnie ukazać, że kobieta jest twórcą wspólnoty, której strzeże. Kobieta jest także tą, która ocala dziecko (por. Ap). Kościół ze swej natury jest kobiecy; zasada „maryjna” jest ważniejsza niż zasada „piotrowa”.
■ Moda proponowana kobiecie jest ciągle nieustannym zgorszeniem. Jest to nieustanna prowokacja.
■ W dokumencie potrzeba akapitu o mężczyźnie. Należałoby zwrócić uwagę na brak ojca w środowisku rodzinnym. Powiedzieć także o kobietach odrzucających macierzyństwo. Chciałbym też wiedzieć czemu służy rozważanie o Instrumentum laboris, skoro powstanie całkiem inny tekst końcowy?
■ Nasze modi będą porównane z modi innych grup.
■ Nastąpiła zmiana metodologii: poprzednio Relatio post disceptationem była syntezą modi; teraz zaś Instrumentum laboris musi być podstawą do Relatio finalis.
■ Modus nie może być pojedynczy, lecz wspólnotowy, wspólnie przegłosowany. Relatio finalis będzie przepracowanym Instrumentum laboris.
■ Ciepło rodzinne otrzymane w dzieciństwie jest odpłacane ciepłem okazywanym rodzicom w starości i odwrotnie – zimno otrzymane w dzieciństwie odbije się zimnem wobec rodziców na starość.
■ Tekst Instrumentum laboris da się zmieniać, tzn. poprawiać; także jego fragmenty już głosowane w roku 2014.
■ Potrzeba ofiarności, tymczasem wolontariat młodych jest w kryzysie. Młodzi uciekli – starsi zostają sami. Nawet seminarzyści są gotowi pojechać na obóz wakacyjny, ale niechętni są do pomocy chorym podczas pielgrzymki do Lourdes.
■ A co się stanie w Instrumentum laboris z wypowiedziami ojców synodu?
■ Pierwsza część syntetyzuje Relatio finalis 2014. Proces wymusił inną metodologię. Ojciec Święty uczyni to, co będzie uważał.
■ Po Soborze Watykańskim II synody odbyły się w 1967, 1969, 1971 bez końcowej adhortacji posynodalnej. Dopiero po synodzie w 1974 r. ukazała się adhortacja Evangelii nuntiandi. Po wcześniejszcyh synodach nie było żadnej adhortacji posynodalnej.
■ Wierni potrzebują jasności w nauczaniu Kościoła. Oddamy ten tekst mediom, które w większości są wrogie Kościołowi. Jaki przekaz dotrze do wiernych? Wierni mają prawo do jednoznacznej doktrynalnie adhortacji posynodalnej.
