Biskup Polowy WP w liście na rozpoczęcie posługi: Słuchajmy się nawzajem i wsłuchujmy się w Słowo Boże

Idąc razem, słuchajmy się nawzajem i zarazem wsłuchujmy się w słowo Boże, starając się rozeznawać co mamy czynić, aby żyć prawdziwie w duchu Ewangelii i tym samym stawać się jej świadkami – napisał bp Wiesław Lechowicz w liście pasterskim do wiernych Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego na rozpoczęcie posługi biskupa polowego. Podkreślił, że bliskość Boga winna łączyć się z bliskością człowieka. List będzie odczytywany w kościołach diecezji w niedzielę 20 lutego.

Nowy biskup polowy Wojska Polskiego w swoim liście pasterskim podkreślił, że mimo że zmieniają się biskupi polowi, to priorytety w duszpasterstwie wojskowym są niezmienne, a określa je osoba i nauczanie Jezusa Chrystusa. Przywołał też swoje słowa wypowiedziane podczas ingresu do katedry polowej z 12 lutego br., kiedy mówił: „Przykład Jezusa określa misję Kościoła, którego zadaniem jest głoszenie Ewangelii i przybliżanie ludzi do Boga, ale też bycie blisko człowieka, służenie człowiekowi”.

„To bardzo ważne zadanie także w kontekście głównego celu, jaki przyświeca służbie wojskowej i każdemu żołnierzowi. Jest nim troska o pokój.  A pokój, prawdziwy i trwały, wiąże się z posłuszeństwem Bogu” – podkreślił.

W pierwszych dniach sprawowania funkcji biskupa polowego zwrócił się też do wiernych diecezji polowej z prośbą o dar modlitwy za swego poprzednika abp. Józefa Guzdka, obecnego metropolitę białostockiego. „Niech pamięć i modlitwa o arcybiskupie Józefie będzie wyrazem naszej wdzięczności za jego oddaną i wierną posługę w charakterze biskupa polowego w ciągu ostatnich 11 lat” – napisał w liście bp Lechowicz.

BP KEP

Publikujemy tekst listu:

LIST PASTERSKI BISKUPA POLOWEGO
Wiesława Lechowicza
VII Niedziela Zwykła

Umiłowani  Bracia i Siostry,
Drodzy Bracia Kapelani,

Przekraczając próg domu Ordynariatu Polowego zwracam się do Was, jego domowników, z chrześcijańskim pozdrowieniem: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Z pragnieniem, by Chrystus był uwielbiony w mojej pasterskiej posłudze i ze świadomością wielkiej odpowiedzialności przyjąłem decyzję Papieża Franciszka, który mianował mnie 15 stycznia biskupem polowym Wojska Polskiego. Z wiarą, iż z pomocą Bożej łaski podołam temu wezwaniu odbyłem 12 lutego ingres do katedry polowej Wojska Polskiego. W tym samym dniu nastąpiło też kanoniczne przekazanie mi pod jurysdykcję Ordynariatu Polowego. Na początku mojej posługi biskupiej proszę Was o modlitwę, bym dobrze wypełniał moje zobowiązanie do służby Bogu, Kościołowi i naszej umiłowanej Ojczyźnie oraz tym, którzy stoją na straży jej wolności i bezpieczeństwa. Chciałbym też zapewnić o stałej mojej modlitwie za Was i w Waszych intencjach.

W tych pierwszych dniach sprawowania funkcji biskupa polowego czuję także potrzebę zwrócenia się do Was z prośbą o dar modlitwy za arcybiskupa Józefa Guzdka, aby Duch Święty wspierał go obfitymi darami i charyzmatami w prowadzeniu archidiecezji białostockiej. Niech pamięć i modlitwa o arcybiskupie Józefie będzie wyrazem naszej wdzięczności za jego oddaną i wierną posługę w charakterze biskupa polowego w ciągu ostatnich 11 lat.

Drodzy Bracia i Siostry!

Na początku pasterzowania w Ordynariacie Polowym spotykam się z pytaniami o program duszpasterski, o priorytety w duszpasterstwie wojskowym. One się nie zmieniają, mimo że zmieniają się biskupi polowi. Św. Jan Paweł II w liście na drugie tysiąclecie chrześcijaństwa napisał, że program jest wciąż taki sam, niezmienny, a jest nim osoba i nauczanie Chrystusa (Novo millennio ineunte, 29). Dlatego podczas Ingresu do katedry polowej Wojska Polskiego mówiłem: „Przykład Jezusa określa misję Kościoła, którego zadaniem jest głoszenie Ewangelii i przybliżanie ludzi do Boga, ale też bycie blisko człowieka, służenie człowiekowi”.

O tym, że bliskość Boga winna łączyć się z bliskością człowieka mówi Jezus w odczytanej dzisiaj Ewangelii – „Powiadam Wam, którzy słuchacie: miłujcie (…) dobrze czyńcie (…) błogosławcie (…) módlcie się (…) pożyczajcie (…) bądźcie miłosierni (…) nie sądźcie (…) nie potępiajcie (…) odpuszczajcie (…) dawajcie”. Zatem miarą postępowania chrześcijanina jest przykazanie miłości na wzór Chrystusa, który „do końca nas umiłował” (J 13,1).

Pragnę, by miejscem uczenia się takiego ewangelicznego życia stawała się wspólnota Kościoła. Modlę się, by temu celowi służyło duszpasterstwo w ramach Ordynariatu Polowego. W tym miejscu chciałbym wyjątkowo serdecznie pozdrowić wszystkich zaangażowanych w duszpasterstwo wojskowe – duchownych i świeckich. Oby dzięki Waszej posłudze oblicze Kościoła stawało się coraz piękniejsze i bardziej przyjazne człowiekowi!

Drodzy Bracia i Siostry!

Jako znak czasu i w pewnym sensie jako postulat pod moim adresem odczytuję fakt, że moja misja biskupa polowego Wojska Polskiego przypada w czasie drogi synodalnej Kościoła.

Francuski teolog Yves Congar mówił: „Nie trzeba zmieniać Kościoła, natomiast trzeba zmienić coś w Kościele”. Papież Franciszek wychodząc z tego samego założenia zaprosił Kościół, by wszedł na drogę synodalności. „Synod” to słowo w Tradycji Kościoła, które wskazuje na drogę, po której Lud Boży idzie razem. Odnosi się również do Pana Jezusa, który przedstawia siebie samego jako „drogę, prawdę i życie” (J 14,6). Stąd chrześcijanie byli początkowo nazywani „zwolennikami drogi” (por. Dz 9, 2; 19, 9.23; 22, 4; 24, 14.22). Zatem synodalność oznacza wspólną podróż, podążanie naprzód razem pod przewodem Ducha Świętego.

Do takiej wspólnej drogi pod przewodem Ducha Świętego zapraszam Was wszystkich, Bracia i Siostry! Idąc razem, słuchajmy się nawzajem i zarazem wsłuchujmy się w słowo Boże, starając się rozeznawać co mamy czynić, aby żyć prawdziwie w duchu Ewangelii i tym samym stawać się jej świadkami.

To bardzo ważne zadanie także w kontekście głównego celu, jaki przyświeca służbie wojskowej i każdemu żołnierzowi. Jest nim troska o pokój.  A pokój, prawdziwy i trwały, wiąże się z posłuszeństwem Bogu. Jak bowiem pisał św. Augustyn: „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu”.

Niech to przekonanie towarzyszy nam i mobilizuje do nawiązywania coraz bliższej relacji z Jezusem i do włączania się w duszpasterstwo Ordynariatu Polowego. Czyż nie do odpowiedzialności za drugiego człowieka i wzajemnej troski zachęca nas Jezus w Ewangelii?  „Powiadam Wam, którzy słuchacie: miłujcie (…) dobrze czyńcie (…) błogosławcie (…) módlcie się (…) pożyczajcie (…) bądźcie miłosierni (…) nie sądźcie (…) nie potępiajcie (…) odpuszczajcie (…) dawajcie”. Zalecenia Jezusa wyznaczają najpewniejszą drogę do pokoju serca, do pokoju w rodzinach, do pokoju w Kościele, w społeczeństwie i w skali międzynarodowej.

Niech na tej drodze miłości i pokoju we wspólnocie Kościoła towarzyszy nam błogosławieństwo Boga wszechmogącego Ojca, i Syna, i Ducha Świętego!

 Wasz biskup Wiesław

Warszawa, 20 lutego 2022 r.

List do odczytania dnia 20 lutego 2022 roku, w VII Niedzielę zwykłą

Tekst listu za: www.ordynariat.wp.mil.pl