(Polski) Abp Gądecki przewodniczył Mszy św. pogrzebowej za śp. bp. Teofila Wilskiego

Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

Dzisiaj patrząc na trumnę śp. bpa Teofila Wilskiego, pragniemy Bogu dziękować za gorliwego pasterza, o pięknym i wrażliwym sercu, gotowym do pomocy, oddanego Bogu, Kościołowi i drugiemu człowiekowi. Dziękujemy za wszystkie prace i zaangażowania, ale nade wszystko za piękne i pociągające świadectwo – mówił w homilii biskup kaliski Damian Bryl. Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego odbyła się w katedrze św. Mikołaja w Kaliszu. Modlili się także prymas Polski abp Wojciech Polak, arcybiskupi i biskupi oraz licznie zebrani kapłani.

Na początku Mszy św. ks. kan. Marcin Papuziński, kanclerz Kurii Diecezjalnej w Kaliszu odczytał list skierowany na ręce biskupa kaliskiego Damiana Bryla, w którym papież Franciszek wyraził wyrazy ojcowskiej bliskości i zawierza śp. biskupa Teofila Bożemu Miłosierdziu wypraszając wstawiennictwo Świętego Józefa, patrona diecezji kaliskiej.

Abp Stanisław Gądecki przybliżył wiernym życiorys zmarłego bp. Teofila Wilskiego. – Dziękujemy za jego pracowite i bez reszty oddane Kościołowi życie i posługę biskupią biskupa Teofila, prosząc o modlitwę w jego intencji oraz w intencji licznych świętych powołań kapłańskich i zakonnych – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

W homilii biskup kaliski cytując fragment Testamentu bp Wilskiego podkreślał, że oddał się on bez reszty służbie Kościołowi w archidiecezji gnieźnieńskiej i potem w diecezji kaliskiej. Oddał swoje talenty, prace, modlitwy, ale także swój krzyż. – „Życie moje pragnę ofiarować za diecezję kaliską a szczególnie za Kalisz, o odrodzenie duchowe, ożywienie duszpasterstwa, o powstanie nowych wspólnot odnowy a szczególnie o nawrócenie grupy Miecz Ducha. Wszystkim dziękuję za doznane dobro, za zrozumienie i przebaczenie, abyśmy odnaleźli się w Niebie. Proszę o modlitwę” – cytował kaznodzieja.

Bp Bryl przytoczył fragmenty wspomnień bpa Teofila dotyczące powołania. – „Czytałem dużo życiorysów świętych, dużo książek o misjach, o kapłaństwie i tak jakoś rodziła się myśl w moim sercu, czy i ja nie powinienem pójść drogą służby Bogu? Zacząłem rozmyślać o tym, czy nie zostać księdzem lub misjonarzem. Trudno dokładnie wskazać, w jakiej chwili zrodziło się we mnie powołanie kapłańskie, bo jest ono Tajemnicą i Darem Bożym, ale stwierdzić muszę, że największe zasługi w ludzkim wymiarze dojrzewania myśli o kapłaństwie, miała moja mama, która jak gdyby wciągnęła mnie na drogę życia eucharystycznego” – mówił w jednym z wywiadów bp Wilski.

Wskazał na formację w seminarium gnieźnieńskim i pierwsze lata kapłaństwa, a potem posługę w seminarium gnieźnieńskim. – „Sam byłem wychowywany w atmosferze obowiązkowości, nakazów, zakazów, pracowitości, więc i sam wymagałem tego od kleryków. Ex post wydaje mi się, że chyba nie byłem zbyt dobrym rektorem… Być może byłem za mało radosny, swobodny i może mało wyrozumiały, ale to wszystko wynikało z przejęcia rolą wychowawcy i formatora powierzonych mi alumnów. Na szczęście są też dzisiaj kapłani, którzy kiedyś byli moimi studentami i wychowankami w Gnieźnie, którzy po latach wspominają, że przeszli „dobrą szkołę życia” i dziękują mi za tamte wspólne lata gnieźnieńskie” – przytoczył słowa bp. Teofila.

Zaznaczył, że bp Wilski po przyjściu do diecezji kaliskiej został wielkim czcicielem św. Józefa. –„Kiedy przyszedłem do diecezji kaliskiej natychmiast zostałem włączony w peregrynację obrazu św. Józefa po diecezji i dzięki temu przeżyłem wielką radość i korzyść osobistą, duchową, bo choć św. Józef nigdy nie był mi daleki, to jednak nigdy tak bliski, jak stał się tutaj. Kiedy posługiwałem w czasie peregrynacji widziałem, jak św. Józef potrafi ożywić diecezję i jakie były owoce tych rekolekcji z nim związanych. Zresztą jak przyszedłem do Kalisza jako biskup, jako moje motto wybrałem słowa „Służyć ojcostwu Boga”. Dla mnie to była posługa ojcostwu Boga na wzór św. Józefa” – cytował kaznodzieja.

Podzielił się też świadectwem sióstr prowadzących Dom Dziecka w Kasisi, w Zambii, gdzie udzielał regularnego wsparcia finansowego dla podopiecznych tego domu.

Akcentował, że bp Wilski był gorliwym pasterzem o wrażliwym sercu i zawsze gotowym do pomocy. – Dziękujemy za wszystkie prace i zaangażowania, ale nade wszystko za piękne i pociągające świadectwo. Niech nasz zmarły bp Teofil raduje się bliskością Trójjedynego Boga na wieki, o którym z wielką pasją i oddaniem całe życie przepowiadał – powiedział bp Bryl.

Po Mszy św. kondukt żałobny przeszedł na Cmentarz Miejski przy ul. Górnośląskiej (Rogatka), gdzie odbył się pogrzeb w kapłańskiej kaplicy grobowej.

Bp Teofil Wilski urodził się 16 października 1935 r. w Skubarczewie (archidiecezja gnieźnieńska). Odbył formację do kapłaństwa w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, gdzie został wyświęcony na kapłana 11 czerwca 1960 r. przez kard. Stefana Wyszyńskiego.

Po dwóch latach pracy duszpasterskiej skierowany został na stu¬dia specjalistyczne z teologii dogmatycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał stopień doktora teologii. Przez dwa lata był pracownikiem Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie.

W okresie 1968-1995 wykładał teologię dogmatyczną oraz teologię życia wewnętrznego w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1982-1988 był ojcem duchownym w tym seminarium, a w okresie 1989-1995 pełnił funkcję jego rektora.

8 kwietnia 1995 r. Jan Paweł II mianował go biskupem tytularnym Castello di Mauritania i pomocniczym diecezji kaliskiej. Święcenia biskupie przyjął w dniu 8 maja 1995 r. w katedrze św. Mikołaja w Kaliszu. Od 15 maja 1995 r. był wikariuszem generalnym diecezji kaliskiej.

W Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję współprzewodniczącego Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

31 października 2011 r. przeszedł na emeryturę i zamieszał w Domu Księży Emerytów w Ostrowie Wielkopolskim.

ek/ Kalisz/ KAI