Polski
Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.
Aniela Godecka przyszła na świat 13 września 1861 w miejscowości Korczewa w Rosji, blisko Tweru. Pochodziła z polskiej rodziny szlacheckiej, była najstarszą córką lekarza powiatowego Jana Godeckiego i Natalii Kunegundy Bachtysto. W 1882 ukończyła żeńską wyższą szkołę pedagogiczną – Instytut Mikołajewski w Moskwie. Podjęła pracę jako prywatna nauczycielka w polskich domach na terenach obecnej Białorusi (wówczas były to ziemie polskie pod zaborem rosyjskim). Od 1885 uczyła dzieci w Wilnie. Tam zetknęła się ze środowiskiem socjalistów wokół Józefa Piłsudskiego, co doprowadziło ją do kryzysu wiary.
Przełomem w życiu Anieli Godeckiej była spowiedź u ks. Jana Łaboka w Wilnie w 1886 roku. Postanowiła wówczas oddać swe życie Bogu. W 1887 wstąpiła do Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (sercanki) i jako bezhabitowa siostra zakonna nadal pracowała w zawodzie nauczycielki. Założyciel sióstr sercanek, o. Honorat Koźmiński OFMCap, w 1888 zaprosił ją na rekolekcje do Zakroczymia. Zaproponował jej wówczas założenie nowego zgromadzenia zakonnego dla robotnic fabrycznych. Po ciężkiej walce duchowej, ostatecznie zgodziła się na to, odczytując w ten sposób wolę Bożą.
W dniu 4 października 1888 Aniela Godecka stała się pierwszą nowicjuszką, a zarazem współzałożycielką Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi. Było to zgromadzenie bezhabitowe, które miało otoczyć duchową i materialną opieką robotnice fabryczne i ich rodziny. Okazało się, że dzieło to stanowiło odpowiedź na palący problem w ówczesnej epoce rewolucji przemysłowej. Do Matki Anieli Róży bardzo szybko przyłączały się coraz to nowe siostry. Pierwsze domy powstały w Warszawie. Wkrótce sieć wspólnot zakonnych objęła największe okręgi przemysłowe na ziemiach polskich, a także łotewskich, litewskich i rosyjskich. Matka Godecka z wielkim oddaniem służyła siostrom i swoim ukochanym podopiecznym – robotnicom. Stworzyła nie tylko struktury zakonne, ale nade wszystko wytyczyła kierunki pracy sióstr, co powoli przyczyniało się do poprawy sytuacji ludu robotniczego.
Sługa Boża zmarła 13 października 1937 w Częstochowie. Podczas pogrzebu otrzymała pośmiertnie przyznany Złoty Krzyż Zasługi za jej wybitną działalność społeczną. Był to hołd dla matki ludzi pracy.
Bogumiła Czemko SCM/ www.vaticannews.va
