Polski
Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.
Uroczystości pogrzebowe śp. bp. Tadeusza Pieronka odbędą się w środę i czwartek, 2 i 3 stycznia 2019 r. W środę, 2.01 nieszpory o godz. 16.00 i Msza św. o godz. 16.30 w Katedrze na Wawelu. W czwartek, 3.01 o godz. 16.00 Msza św. i pochówek w krypcie biskupów w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie.
Bp Tadeusz Pieronek zmarł 27 grudnia 2018 r. wieczorem w Krakowie. Miał 84 lata. Był biskupem pomocniczym sosnowieckim (1992-1998), sekretarzem Generalnym KEP w latach 1993-1998, rektorem PAT w Krakowie w latach 1998-2004.
Śp. Ks. Bp Tadeusz Pieronek urodził się 24 października 1934 r. w Radziechowach. Syn Władysława Pieronka i Pauliny z domu Wolny. Na chrzcie otrzymał imiona Tadeusz Władysław. W czasie okupacji rodzinę wysiedlono na Lubelszczyznę. Wraz z bratem uniknął wysiedlenia przenosząc się na plebanię w Kętach, gdzie proboszczem był jego wujek ks. Jan Wolny. Do szkoły średniej uczęszczał w Żywcu. Po maturze w 1951 r. podjął studia na Wydziale Teologicznym UJ i formację w Krakowskim Seminarium Duchownym. Na kapłana wyświęcił go abp Eugeniusz Baziak 26 października 1957 r. Skierowany na studia na Wydziale Prawa KUL. Doktorat obronił w 1960 r. na podstawie pracy „Organizacja prawna kapituły kolegiaty św. Anny w Krakowie”. Po rocznym wikariacie w Bielsku-Białej kontynuował studia specjalistyczne w Rzymie na Wydziale Prawa Cywilnego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego. Równocześnie w latach 1962-65 odbył trzyletnie Studium Roty Rzymskiej uzyskując dyplom adwokata rotalnego. Po powrocie był prefektem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Metropolitalnym i wykładowcą prawa kanonicznego. Habilitował się w 1975 r. na podstawie „Duplex sententia conformis w sprawach o nieważność małżeństwa w prawie kanonicznym. Studium historyczno-prawne”. W latach 1974-80 był prodziekanem Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie. Równocześnie był wykładowcą w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Najważniejszym obszarem jego badań naukowych stała się synodalność wynikająca z ducha Soboru Watykańskiego II, który śledził jako student rzymski. Ta fascynacja przełożyła się na praktykę. Został sekretarzem Synodu Duszpasterskiego Archidiecezji Krakowskiej, który poprowadził kard. Karol Wojtyła (1972-1979), następnie sekretarzem I synodu Metropolii Krakowskiej, a wreszcie biorąc udział w przeprowadzeniu II Polskiego Synodu Plenarnego. Dokumenty Synodu Krakowskiego opublikował w dwutomowej monografii pt. „Duszpasterski Synod Archidiecezji Krakowskiej”, które wydał w 1985 r. W 1992 r. został biskupem pomocniczym nowo erygowanej diecezji sosnowieckiej. Na tarczy herbowej umieścił chustę św. Weroniki i zawołanie „In veritate”. Konsekrowany na biskupa przez św. Jana Pawła II w bazylice św. Piotra na Watykanie 26 kwietnia 1992 r. W latach 1993-1998 sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w bardzo trudnym okresie walki o konkordat i jego ratyfikację. Członek Rady Naukowej KEP. Po zakończeniu kadencji sekretarza generalnego został rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie przez dwie kadencje (1998-2004). Miał 70 lat i nie zamierzał rezygnować z aktywności. Przez lata był duszpasterzem prawników. Podjął działalność publicystyczną. W 2009 r. został biskupem seniorem. Jako emeryt do ostatniego dnia życia zachował niezwykłą aktywność angażując się w różne inicjatywy w kierunku społeczeństwa obywatelskiego, która przysporzyła mu tylu zwolenników, co krytyków. Od lat był kanonikiem Kapituły Metropolitalnej na Wawelu.
W święto w św. Szczepana odprawił jeszcze Mszę św. tzw. ultimę w katedrze na Wawelu, przy której mieszkał od 50 lat. Zmarł 27 grudnia 2018 r. w swoim mieszkaniu na Wawelu.
diecezja.pl/ Archidiecezja Krakowska
