English
Caritas Archidiecezji Poznańskiej, obchodząca w tym roku swoje 25-lecie, zorganizowała VII Galę Banku Miłosierdzia w Auli Nova Akademii Muzycznej w Poznaniu. W tym roku podczas uroczystości abp Stanisław Gądecki uhonorował osoby zaangażowane w pracę Caritas medalami „Optime Merito Archidioecesis Posnaniensis” – za wybitne zasługi dla archidiecezji poznańskiej.
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski zwrócił uwagę, że zwłaszcza człowiek potrzebujący wyczuwa, czy ktoś podchodzi do niego z sercem, czy po prostu wypełnia swoje obowiązki. Przypomniał, że Caritas rocznie prowadzi 50-60 programów dla osób potrzebujących, bezdomnych, chorych, niepełnosprawnych, starszych, dzieci i młodzieży.
− Pracownicy i wolontariusze Caritas to najszlachetniejsza część ludzkości, jaką mamy, bo czymś naturalnym jest praca zarobkowa, a praca bez wynagrodzenia jest sztuką − podkreślił metropolita poznański. Zaznaczył, że Caritas nigdy nie przeminie, bo Pan Jezus powiedział, że ubodzy zawsze będą wśród nas obecni.
Ks. Waldemar Hanas, przypominając historię Caritas Archidiecezji Poznańskiej zauważył, że w ciągu 25 lat powstało wiele placówek i działań na rzecz potrzebujących osób. − Caritas nie kojarzy się dziś tylko z instytucją, która zbiera i rozdaje, ale ze specjalistycznymi placówkami, działaniami realizowanymi zgodnie ze statutem Caritas − zaznaczył dyrektor Caritas Archidiecezji Poznańskiej.
Zwrócił uwagę, że oprócz działań interwencyjnych, Caritas prowadzi też pomoc socjalną, żywnościową i gospodarczą. Pod opieką Caritas ma 55 tysięcy potrzebujących. − W swoich szeregach ma ponad 1500 wolontariuszy zaangażowanych w Parafialnych Zespołach Caritas i 1800 dzieci i młodzieży w Szkolnych Kołach Caritas − powiedział ks. dyrektor Hanas.
Podziękował też licznym urzędom i instytucjom, dzięki którym Caritas może realizować szlachetny obowiązek miłości drugiego człowieka.
Agnieszka Pachciarz, zastępca prezydenta Miasta Poznania, wręczyła ks. dyrektorowi Waldemarowi Hanasowi Srebrną Pieczęć Miasta Poznania, przyznawaną instytucjom, które stanowią wzór tradycyjnych, długowiecznych poznańskich cnót takich jak pracowitość, gospodarność, wiara, miłosierdzie, solidność i pomysłowość.
Tegoroczna gala została poświęcona w szczególny sposób tym osobom, które przez swoje zaangażowanie wpisały się w historię Caritas Archidiecezji Poznańskiej.
Abp Stanisław Gądecki uhonorował osoby zaangażowane w pracę Caritas medalami „Optime Merito Archidioecesis Posnaniensis” za wybitne zasługi dla archidiecezji poznańskiej.
Medal otrzymała Dorota Niedrich, która czynnie uczestniczy od 12 lat w posłudze Parafialnego Zespołu Caritas w parafii św. Stanisława Kostki, a od 9 lat jako prezes PZC. Jest szczególnie zaangażowana w wolontariat Caritas Archidiecezji Poznańskiej zarówno parafialny, jak i we współpracy z Centralą Caritas.
Laureatkami zostały też Ewa Pacesz, która od 15 lat pracuje w Caritas Archidiecezji Poznańskiej, kierując Barem Caritas przy pl. Wolności w Poznaniu, s. Małgorzata Laskowska, która od ponad 25 lat pracuje w jadłodajni ss. Urszulanek przy ul. Taczaka w Poznaniu, s. Faustyna Hipnarowicz od 10 lat zaangażowana w dzieła wolontariatu przy Caritas Archidiecezji Poznańskiej, w szczególny sposób pomaga w rozwijaniu Szkolnych Kół Caritas oraz Anna Górska, która przyczyniła się do powołania Zespołu Charytatywnego w 1988 r. w parafii Świętych Aniołów Stróżów w Poznaniu, a przez 24 lata szefowała Parafialnemu Zespołowi Caritas.
Uczestnicy uroczystości obejrzeli film prezentujący wybrane placówki poznańskiej Caritas oraz wysłuchali koncertu Antoniny Krzysztoń.
Caritas Archidiecezji Poznańskiej obchodzi w tym roku 25-lecie istnienia.
W archidiecezji poznańskiej już w XIX w. powstawały bractwa i towarzystwa dobroczynności zakładane przez ludzi świeckich, szczególnie ziemiaństwo. Po zakończeniu I wojny światowej powstała konieczność reorganizacji działalności stowarzyszeń dobroczynnych, towarzystw wincentyńskich, ochronek parafialnych, zakonów, bractw, „trzecich zakonów”, sodalicji i innych, często wyspecjalizowanych organizacji charytatywnych.
Poznański Związek Towarzystw Dobroczynnych przyjął strukturę zbliżoną do Caritas Niemieckiej, a kard. August Hlond wystąpił z inicjatywą powołania związków Caritas we wszystkich diecezjach.
W Poznaniu powstała ogólnopolska centrala pod nazwą Instytut Caritas. W 1937 r. odbył się w Poznaniu zjazd dyrektorów Caritas z całej Polski. W Poznaniu wydawany był także miesięcznik „Caritas”. Kres działalności Instytutu położył wybuch II wojny światowej.
W 1945 r., z myślą o niesieniu pomocy ofiarom II wojny światowej, Konferencja Episkopatu Polski zleciła Komisji ds. Charytatywnych, na której czele stanął abp Adam Sapieha, powołanie w Krakowie centrali Caritas.
Na wzór przedwojenny pełniła ona funkcję koordynacyjną w stosunku do diecezjalnych Caritas, które spontanicznie wznowiły swoją działalność.
Powojenny rozwój pracy charytatywnej Kościoła przerwały w 1950 r. dekrety władz komunistycznych, uniemożliwiające Caritas dalszą działalność i przekazujące cały jej majątek Zrzeszeniu Katolików „Caritas”, powołanemu przez ówczesne władze polityczne państwa. Biskupi polscy zdecydowali jednak, że działalność charytatywna Kościoła będzie prowadzona w ramach ogólnego programu duszpasterstwa. Powołano Komisję Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia, a zadania krajowej centrali Caritas przejął Krajowy Sekretariat ds. Miłosierdzia.
W diecezjach utworzono Referaty Duszpasterstwa Charytatywnego. Ze względu na przejęcie przez państwo nazwy Caritas biskupi polscy zakazali jej używania instytucjom kościelnym, by nie utożsamiano ich działalności z działalnością państwową.
W okresie stanu wojennego (od 13 grudnia 1981 r.) znowu, jak po II wojnie światowej, napływała do Polski znaczna zagraniczna pomoc charytatywna. Parafie otrzymywały dostawy żywności, odżywek dla dzieci, lekarstw, środków opatrunkowych, odzieży. W tymże roku Komisja Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia zmieniła nazwę na Komisja Charytatywna Episkopatu Polski (KCEP).
Do pełnego reaktywowania Caritas Kościelnej doszło wraz z odzyskaniem pełnej niepodległości przez Polskę w 1989 r. W październiku 1990 r. uchwałą Episkopatu Polski powstała Caritas Polska z siedzibą w Warszawie. W odróżnieniu od sytuacji sprzed 1950 r., Caritas Polska nie obejmuje dzisiaj działalności zakonów i stowarzyszeń katolickich, chociaż często je wspomaga. W ślad za Caritas Polska powstawały Caritas diecezjalne.
Dekretem z dnia 12 marca 1990 r. abp Jerzy Stroba ustanowił Caritas Archidiecezji Poznańskiej jako kościelną osobę prawną. Dziś Caritas Archidiecezji Poznańskiej niesie pomoc dzieciom, młodzieży, osobom bezdomnym, osobom chorym i niepełnosprawnym oraz seniorom.
Prowadzi m.in. Dom Dziecka im. Świętej Rodziny w Lesznie, trzy przedszkola, trzy jadłodajnie, trzy ośrodki charytatywno-wypoczynkowe w Zaniemyślu, Dębkach i Lipnicy Wielkiej, punkt konsultacyjny oraz Katolicki Ośrodek Wychowania i Terapii Uzależnień „Wierzenica”.
msz / Poznań
