Misje odnawiają Kościół

Dzisiaj wielbimy Boga za objawienie wszystkim narodom swego Syna Jezusa Chrystusa. Mędrcy, popularnie zwani Trzema Królami są znakiem wypełnienia się zapowiedzi proroka Izajasza: I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. (Iz 60, 3) W osobach Mędrców ze Wschodu, jakby wszystkie narody świata odpowiadają na wezwanie tego Światła, szukają cierpliwie Zbawiciela i uznają Go w Dziecięciu z Betlejem. W ten sposób rozpoczyna się nowy etap w Historii Zbawienia: Bóg objawia swoje zbawienie wszystkim ludziom. Dlatego św. Paweł mógł oznajmić Efezjanom, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię (Ef 3, 6).

Ta głęboka wymowa dzisiejszej uroczystości łączy się ściśle z ogólnokościelnym programem duszpasterskim roku 1999, poświęconym przypomnieniu Osoby Boga Ojca. Podstawowym zadaniem tego roku jest "rozszerzenie horyzontów człowieka wierzącego zgodnie z perspektywą samego Chrystusa: perspektywą prawdy o Ojcu, który jest w niebie (por. Mt 5, 45), przez którego On został posłany i do którego powrócił" (por. J 16, 28) (por. TMA 49). Wielki Jubileusz "skupiony wokół postaci Chrystusa, staje się w ten sposób wielkim aktem uwielbienia Ojca (...)". (TMA 49). W modlitwie uwielbienia i dziękczynienia łączymy się z wiernymi Kościołów Wschodnich, którzy właśnie dzisiaj radują się uroczystością Bożego Narodzenia. 2. Kościół - światłem ukazującym Chrystusa

Kościół pielęgnuje w sobie świadomość jedności z Jezusem Chrystusem jako swoją Głową. O tym przypomina nauka Soboru Watykańskiego II i Katechizm Kościoła Katolickiego: "Chrystus jest światłem narodów; obecny Święty Sobór, zgromadzony w Duchu Świętym, gorąco pragnie oświecić wszystkich ludzi Jego jasnością promieniującą na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu stworzeniu". Tymi słowami rozpoczyna się Konstytucja dogmatyczna o Kościele Soboru Watykańskiego II. Sobór wskazuje w ten sposób, że artykuł wiary o Kościele całkowicie zależy od artykułów dotyczących Jezusa Chrystusa. Kościół nie ma innego światła niż światło Chrystusa" (KKK 748).

Światłem jest sam Jezus. On poprzez swoją Ewangelię wnosi światło w nasze życie. Dlatego Kościół zjednoczony ze swoim Założycielem to światło nieustannie głosi "aż po krańce świata". I z tego względu uroczystość Objawienia Pańskiego ma charakter dnia misyjnego. Dziękujemy dzisiaj Panu Bogu za wspaniałe dziedzictwo misyjne ubiegłych dwóch tysiącleci. Dziękujemy także za misyjne świadectwo tysiącletnich dziejów Kościoła w Polsce. Wspominamy przede wszystkim św. Wojciecha, którego 1000-lecie kanonizacji w tym roku obchodzimy. U samych początków własnych dziejów, Polska sama będąc ewangelizowana, czuwa nad misją św. Wojciecha w Prusach. Poprzez całe tysiąclecie dokonywała się przedziwna wymiana darów: przyjmowanie światła Ewangelii, pogłębianie wiary i jednoczesne ukazywanie tego światła tym, którzy jeszcze żyli w ciemności. W dziele przekazywania światła Ewangelii w sposób szczególny jaśnieją - obok św. Wojciecha - takie postaci jak: św. Jadwiga Królowa i św. Maksymilian Kolbe, a także męczennicy misyjni naszych czasów. Wśród ponad trzydziestu misjonarzy, którzy zginęli w ostatnim roku, jest również Polak, ks. Jan Czuba z diecezji tarnowskiej. 3. Misyjne zadania Kościoła

W dwudziestą rocznicę swojego pontyfikatu Ojciec Święty postawił sobie jakże dramatyczne pytania: "Czy byłeś gorliwym nauczycielem i strażnikiem wiary w Kościele? Czy starałeś się przybliżyć ludziom wielkie dzieła II Soboru Watykańskiego? Czy starałeś się odpowiedzieć na oczekiwania wierzących, a także na ów głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?" (Homilia Jana Pawła II na 20-lecie Pontyfikatu dnia 18 października 1998 r. w Rzymie).

Pytania te, w obliczu zbliżającego się Wielkiego Jubileuszu, są także naszymi, osobistymi problemami. W świetle dzisiejszej uroczystości sprowadzają się one do pytania: jaki jest mój udział w głoszeniu Dobrej Nowiny? "Świt nowej epoki misyjnej", który Jan Paweł II widzi u progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa (por. Redemptoris missio = Rmis 92), łączy się dzisiaj bardzo ściśle z wezwaniem do nowej ewangelizacji w Kościele. Nowa ewangelizacja, to otwieranie naszego serca i naszego środowiska na pełniejsze przyjęcie Jezusa. Nowa ewangelizacja, to również nowy zapał i nowa gorliwość w podejmowaniu dzieła misyjnego wśród narodów. "W dziejach Kościoła bowiem rozmach misyjny był zawsze oznaką żywotności, tak jak jego osłabienie jest oznaką kryzysu wiary" (Rmis 2).

Udział Kościoła w Polsce w misyjnym dziele jest w wymiarach całego świata wciąż skromny. Trzeba docenić wysiłek i ofiarę około dwóch tysięcy misjonarzy, a nadto podobnej liczby kapłanów i sióstr zakonnych pomagających w odrodzeniu się Kościoła na Wschodzie czy służących pomocą duszpasterską w wielu krajach zachodnich. Oczekiwania wobec nas są jednak o wiele wyższe. Jesteśmy przecież niemal czterdziestomilionowym narodem. Trzeba więc żarliwej modlitwy o liczne i dobre powołania do pracy misyjnej. Misje oczekują także wielkodusznej ofiarności materialnej, która zabezpiecza pracę misjonarzy, a im samym pozwala przyjść z pomocą głodującym i cierpiącym. Tradycyjnie, w uroczystość Objawienia Pańskiego w Polsce, modlimy się szczególnie w intencji misjonarzy pochodzących spośród księży diecezjalnych, czyli fideidonistów, będących jakby darem wiary. Dzisiejsze ofiary tworzą Krajowy Fundusz Misyjny. Służy on przygotowaniu nowych misjonarzy w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie oraz organizowaniu pomocy misjonarzom.

W ten sposób wspólnota Kościoła staje się misyjna przez podejmowanie współodpowiedzialności za tych, których wysyła "aż po krańce ziemi" w celu dawania świadectwa Chrystusowi (por. Dz 1, 8). Chrześcijanin więc, doświadczając nieustannie miłosierdzia Ojca, powinien to miłosierdzie głosić innym, nie wahając się nawet poświęcić życie w odpowiedzi na dar powołania misyjnego. 4. Zapowiedź III Kongresu Misyjnego

Odpowiadając na wezwanie do głoszenia Ewangelii i do nowej ewangelizacji, pragniemy w bieżącym roku zorganizować III Kongres Misyjny a także Kongres Misjologiczny. Ten Kongres odbędzie się pod hasłem "Misje odnawiają Kościół".

Podstawowym zadaniem będzie takie ubogacenie naszej pracy duszpasterskiej, aby w niej jaśniej ukazywały się perspektywy Kościoła powszechnego.

Zachęcamy, aby w tym roku zwiększył się nasz udział w miesięcznych nabożeństwach misyjnych odprawianych we wszystkich parafiach. Niech służą one pogłębianiu świadomości misyjnej wiernych, zwłaszcza dzieci i młodzieży w duchu nauczania Jana Pawła II. Jego wezwanie do odnowy i rozwoju zaangażowania misyjnego ma charakter duszpasterski, "jest nastawione - jak stwierdza sam Ojciec Święty - na cel wewnętrzny: odnowę wiary i życia chrześcijańskiego. Misje bowiem odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie" (Rmis 2).

Tematyka misyjna niech wejdzie do katechizacji, do programów pracy formacyjnej Akcji Katolickiej, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży oraz innych stowarzyszeń i ruchów kościelnych w parafiach.

Natomiast ogólnopolskie spotkania kongresowe będą miały miejsce we Wrocławiu i na Jasnej Górze. Najpierw, w pierwszych dniach maja (1 - 2) we Wrocławiu odbędzie się Misyjny Kongres Młodych. Natomiast w Niedzielę Misyjną (24 X 1999 r.) Jasna Góra będzie gościć uczestników III Kongresu Misyjnego, który będzie poprzedzony Kongresem Misjologicznym. Natomiast wszystkie parafie zorganizują swój Kongres Misyjny w Tygodniu Misyjnym (24 - 30 X 1999).

Celem Kongresu będą więc nie tylko uroczyste, plenarne spotkania czy naukowa refleksja nad problematyką misyjną, lecz upowszechnienie prawdy o misyjności Kościoła w jak najszerszym wymiarze. Zakończenie

Ojciec Święty Jan Paweł II na początku Encykliki Redemptoris missio napisał: "To Duch Święty przynagla nas do głoszenia wielkich dzieł Bożych: "Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!" (1 Kor 9, 16). W imieniu całego Kościoła muszę powtórzyć to wołanie świętego Pawła" (Rmis 1).

Wraz ze św. Pawłem Ojciec Święty woła w swoim i w naszym imieniu. Dzisiaj zaś niech każdy z nas powtórzy osobiście te. słowa: "Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii"! Chrystus bowiem może zbawić ludzi bez nas, ale czy my zbawimy się, jeżeli odrzucimy przywilej współpracy z Nim i zostawimy Chrystusa niejako osamotnionego na krzyżu współczesnego świata? (por. Paweł VI: Adhortacja Apostolska Evangelii nuntiandi n. 80).

Błogosławiona Maria Teresa Ledóchowska, Matka Afrykanów i Patronka współpracy misyjnej w Polsce, parafrazując słowa św. Augustyna mówiła, że nie tyle Bóg potrzebuje nas i misji do zbawienia ludzi, ile raczej my potrzebujemy Boga i misji do własnego zbawienia.

Wstawiennictwu św. Wojciecha, św. Jadwigi Królowej, św. Maksymiliana Kolbe i bł. Marii Teresy Ledóchowskiej polecamy dzieło odnowy zaangażowania misyjnego we wszystkich wspólnotach Kościoła w Polsce i temu dziełu z serca błogosławimy. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi zebrani na 297. Zebraniu Plenarnym Episkopatu Polski

Jasna Góra, dnia 27 listopada 1998 r.