Słowo Arcybiskupa Metropolity Katowickiego w związku z zapowiedzią strajku generalnego na Śląsku
Dnia 19 marca br. w uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, minęła 12. rocznica ogłoszenia ważnego dokumentu społecznego – listu „Kościół na Śląsku wobec bezrobocia”.
Czytamy w nim: „chlubą Kościoła katowickiego było (…) i pozostaje nadal (…) to, że jest silny mocą swoich wiernych – kapłanów i świeckich; że chce i umie dzielić z wszystkimi mieszkańcami, a zwłaszcza z ubogimi i cierpiącymi, wszystkie ich radości, nadzieje, smutki i trwogi”.
Pragnę nawiązać do tego stwierdzenia w przekonaniu, że w dzisiejszych trudnych i niepewnych czasach – jak to już nieraz bywało w przeszłości – Kościół katowicki, mający być według słów Chrystusa „solą tej ziemi” (por. Mt 5,13), jest wezwany do odważnego głoszenia Ewangelii Miłości i Nadziei w Prawdzie.
Bracia i Siostry!
Na Wielki Wtorek, 26 marca, zapowiedziano strajk generalny na Śląsku. Taką decyzję podjął Międzyzwiązkowy Komitet Protestacyjno-Strajkowy po fiasku rozmów z delegacją rządową. Po negocjacjach zadeklarowano jednak, że rozmowy przebiegały w sposób konstruktywny, a więc – jak głęboko wierzymy – rokujący nadzieję na porozumienie.
W ostatnich dziesięcioleciach mieszkańcy Górnego Śląska przeżywają, z podziwu godną cierpliwością, okres restrukturyzacji przemysłu. Wieloletnie wyrzeczenia i wytrwała praca na rzecz lepszej przyszłości Śląska i Polski sprawiły, że dzisiaj w naszym regionie silny jest sektor prywatny, a Katowice i inne śląskie miasta stały się znaczącymi centrami nauki i kultury.
Mając to na uwadze, proszę strony konfliktu o podjęcie na nowo negocjacji, które pozwoliłyby uniknąć zapowiedzianego strajku generalnego, z jego możliwą eskalacją zagrażającą pokojowi społecznemu.
Bracia i Siostry!
Żyjemy w czasach kryzysu. Ma on wymiar nie tylko ekonomiczny, ale przede wszystkim moralny. Jest znakiem i skutkiem przesadnej zależności człowieka od mechanizmów finansowych. Jeżeli tym zjawiskom towarzyszy marnotrawienie kapitału zaufania społecznego, wszechwładza aparatu biurokracji, wzrost bezrobocia i biedy, wtedy poczucie niesprawiedliwości i krzywdy staje się jeszcze bardziej dotkliwe i upokarzające. Osiąga ono apogeum, kiedy staje się przyczyną społecznej degradacji tak wielu osób, rodzin, a zwłaszcza młodzieży.
Apeluję i proszę o powrót do stołu rokowań i dialog społeczny. Trzeba przezwyciężyć pokusę szukania takich rozwiązań, które biorą pod uwagę wyłącznie partykularne interesy. Nie ma cudownych recept na radykalne i natychmiastowe zlikwidowanie kryzysu oraz jego skutków, gdyż procesy gospodarczo-społeczne mają swoją logikę i dynamikę.
W naszym kraju potrzebna jest dzisiaj koalicja na rzecz przywrócenia godności człowiekowi pracy, a samej pracy należnego jej miejsca w kalendarzu ludzkiej aktywności. Trzeba pilnie likwidować kryzys wzajemnego zaufania w relacjach między pracownikami a pracodawcami, społeczeństwem a władzą.
Proszę rządzących o tworzenie realnych i sprzyjających warunków do podejmowania aktywności gospodarczej i społecznej, o stabilność prawa i jego jednoznaczną wykładnię, co z pewnością zaowocuje wzrostem poczucia bezpieczeństwa obywateli w ich własnym kraju.
Apeluję do wszystkich o roztropność, zwłaszcza w tych chwilach, w których wzmagają się emocje i słuszne niezadowolenie z istniejącego stanu rzeczy.
Drodzy Diecezjanie!
Stoimy u progu Wielkiego Tygodnia. Jest to dla nas chrześcijan szczególny czas konfrontowania się z własnymi grzechami i zaniedbaniami w świetle Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Niech Wielki Tydzień będzie dla wszystkich okazją do refleksji i nawrócenia: dla Kościoła, dla rządzących, dla pracodawców i pracobiorców, dla związków zawodowych i każdego z nas.
Niech nadrzędnym celem wszelkich działań będzie dobro człowieka i społeczeństwa na drodze dialogu i współpracy, podyktowanych troską o szacunek dla osoby ludzkiej oraz jej integralny rozwój.
Towarzyszę modlitwą wszystkim odpowiedzialnym za klimat życia społecznego w naszej Ojczyźnie. Proszę przedstawicieli środków społecznego przekazu o sprzyjanie atmosferze wzajemnego szacunku i zaufania w budowaniu dobra wspólnego.
Kościół katowicki, poprzez działania archidiecezjalnej Caritas, będzie nadal otaczał duchową i materialną opieką bezrobotnych, marginalizowanych, zwłaszcza rodziny.
Pamiętajmy w tych dniach o słowach papieża Franciszka: „wszystko jest powierzone opiece człowieka i jest to odpowiedzialność, która dotyczy wszystkich”.
Z modlitwą i pasterskim błogosławieństwem
+ Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki
Katowice, 2013.03.22
VAI – 7288/13
