Współpraca między państwem a Kościołem
Kościół jest w pełni świadom, że częścią fundamentalnej struktury chrześcijaństwa jest rozróżnienie między tym, co należy do Cezara, i tym, co należy do Boga, między państwem a Kościołem. Kościół wie, co znaczy „autonomia rzeczy doczesnych" (por. Sobór Watykański II, Gaudium et spes). Nie tylko uznaje i szanuje tę autonomię, ale nawet cieszy się z niej, uważając ją za fundamentalny warunek własnej wolności i wypełniania swej powszechnej misji zbawczej wśród wszystkich narodów. Ta „autonomia", czyli laickość sfery publicznej, kładzie nacisk na rozróżnienie między Kościołem a państwem, ale nie wprowadza między nimi separacji. Nie wyklucza owocnej współpracy między nimi, nie tylko w sferze prywatnej, ale także w sferze publicznej.
Abp Stanisław Gądecki, Sygnał do przebudzenia, "Przewodnik Katolicki", 15 listopada 2009
