Niestety ze względu na stan zdrowia Jubilat nie mógł osobiście wziąć udziału w uroczystej Mszy świętej, którą w jego imieniu i w jego intencji sprawował abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, a okolicznościową homilię wygłosił abp senior Józef Michalik z Przemyśla.
Abp Michalik przypomniał sens powołania kapłańskiego, jako żywej relacji z Chrystusem. – To Chrystus jest jedynym pośrednikiem zbawienia. To przez Niego, z Nim i w Nim powołani do kapłaństwa ludzie przekazują owoce męki Zbawiciela i realizują misję głoszenia ewangelii – mówił arcybiskup senior archidiecezji przemyskiej. Dlatego tak bardzo ważne jest wytrwanie przy Bogu będące kluczem powołania.
- Wytrwanie to wielki postulat kapłaństwa naszych czasów – przekonywał. To wielkie, a zarazem podstawowe i zwyczajne zadanie dla duchownych. Żywym przykładem wytrwania w wierności Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie jest właśnie abp Bolesław Pylak. – Drogi arcybiskupie Bolesławie, widzimy, że wytrwałeś przy Panu Jezusie i Jego Ewangelii. Wytrwałeś przy Kościele, kapłanach i ludziach powierzonych twojej pasterskiej posłudze – dodał.
Hierarcha zaznaczył, że przez 50. lat posługi biskupiej i prawie 70. lat posługi kapłańskiej Jubilat przekazywał część swojej wiedzy, mądrości i serca swoim diecezjanom. – Dziś brzmi w twojej katedrze hymn zjednoczonych serc. Dziękujemy Bogu za Ciebie – podkreślił abp Michalik przypominając życiorys abp. Pylaka i zaznaczając, że lata jego posługi biskupiej przypadły na trudny okres komunistyczny w Polsce.
- Dziś trudno jest ukazać różnorodne pola gorliwej pracy pasterskiej naszego Jubilata – stwierdził kaznodzieja. Ale bez wątpienia abp Bolesław był bardzo gorliwy w swojej posłudze i nie przeszkadzał dobrze pracował innym czym wzmacniał kościół lokalny oraz Katolicki Uniwersytet Lubelski.
Abp Michalik przypomniał, że w czasie swojej biskupiej posługi abp Pylak wyświęcił prawie 700. kapłanów. W tym czasie powstało także 141 nowych parafii i 400 nowych świątyń, a liczba uczestniczących w niedzielnej Mszy świętej wzrosła z 20% w 1975 do 35% w 1996. Podobnie wzrosła liczba przystępujących do Komunii świętej.
- Abp Pylak to nie tylko otwarty i bardzo sprawny duszpasterz, ale zafascynowany życiem wiary teolog, profesor, który zawsze był zainteresowany głębią myśli – zauważył hierarcha. W ten proces można zaliczyć najnowszą publikację Jubilata „Miłosierdzie naszą nadzieją”. – Wiek podeszły może być twórczy i piękny – dodał.
Na zakończenie abp Michalik podziękował Jubilatowi za piękną, twórczą i gorliwą posługę kapłańską i biskupią. – Dziś w twojej pięknej katedrze ofiarowujemy tę wielką wspólną modlitwę i Chrystusową ofiarę Mszy świętej za Ciebie o zdrowie i siły – powiedział arcybiskup senior z Przemyśla. Prosił też, aby zawsze abp Pylak pamiętał w swoich modlitwach o swojej archidiecezji, biskupach, kapłanach, o Ojczyźnie, o bliskich i oddalonych od wiary.
Sam Jubilat skierował do zebranych swoje słowo za pomocą odtworzonego nagrania, w którym podziękował za wszystkie lata swoje życia. – Patrząc w przeszłość nasuwają mi się słowa „Deo gratias” – powiedział abp Bolesław Pylak. Przeprosił także za wszelkie zło, które mógł w tym czasie wyrządzić bliźnim oraz za wszelkie błędy w swojej biskupiej posłudze, których mógł dokonać ze swojej ludzkiej ułomności.
Abp Stanisław Gądecki w swoim przemówieniu podziękował Jubilatowi za okres jego posługi dla archidiecezji lubelskiej. – Dziękuję za ten przykład miłości tajemnej pochodzącej z góry, który przekazywałeś przez cały ten okres swojego kapłaństwa i biskupstwa – powiedział przewodniczący KEP.
Z okazji uroczystości na ręce abp. Pylaka spłynęło wiele listów gratulacyjnych, m.in. od dr Andrzeja Dudy, Prezydenta RP, w którym zaznaczył, że jego wieloletnia posługa duszpasterska przyniosła wiele dobra lubelskiej wspólnocie wierzących. – Życzę Ekscelencji wielu pomyślnych lat w zdrowiu i pełni sił – napisał w liście Prezydent Rzeczypospolitej Polskie. Swoje listy skierowali także: papież Franciszek, kard. Stanisław Dziwisz oraz ks. prof. Antoni Dębiński, rektor KUL.
Abp senior Bolesław Pylak przed rozpoczęciem uroczystości został uhonorowany: Dyplomem Uznania z Medalem Wojewody Lubelskiego, Odznaką Honorową „Zasłużony dla Województwa Lubelskiego” nadaną przez Marszałka Województwa Lubelskiego oraz Medalem „Unii Lubelskiej” nadanym przez Prezydenta Miasta Lublin.
W uroczystości wzięli udział biskupi z wielu diecezji, kapłani, osoby życia konsekrowanego, alumni Seminarium Duchownego w Lublinie, parlamentarzyści, samorządowcy, przedstawiciele lubelskich uczelni i szkół oraz bardzo licznie zgromadzeni wierni.
***
Bolesław Pylak urodził się 20 sierpnia 1921 w Łopienniku Górnym. Do momentu rozpoczęcia II wojny światowej uczył się w gimnazjum i liceum w Tarnowskich Górach. W trakcie okupacji niemieckiej, zabezpieczając się przed przymusowym wywiezieniem na roboty do Niemiec, pracował w gospodarstwie rolnym swego ojca, który był plantatorem tytoniu. Później był zatrudniony w Urzędzie Gminy w Łopienniku. Od 1941 był żołnierzem Batalionów Chłopskich (pseudonim „Kalina”). W 1943 uzyskał konspiracyjną maturę.
W latach 1943–1948 studiował w lubelskim Wyższym Seminarium Duchownym. Po zakończeniu okupacji w 1944 rozpoczął również studia na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w 1948 z tytułem magistra teologii. Święceń prezbiteratu udzielił mu 29 czerwca 1948 w Lublinie Stefan Wyszyński, biskup diecezjalny lubelski.
W latach 1949–1953 odbył studia specjalistyczne na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył je ze stopniem doktora teologii dogmatycznej. Habilitację w tym zakresie uzyskał w 1969 także na KUL. Pracę na uniwersytecie zakończył w 1994 roku. W 1952 został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie. W latach 1958–1966 sprawował urząd wicerektora tego seminarium.
14 marca 1966 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Midica. Święcenia biskupie otrzymał 29 maja 1966 w katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Udzielił mu ich biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa, któremu towarzyszyli Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, i Jan Mazur, biskup pomocniczy lubelski. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In Te Domine speravi” (Tobie, Panie, zaufałem).
Po śmierci biskupa Piotra Kałwy od 19 lipca 1974 do 9 czerwca 1975 zarządzał diecezją w charakterze wikariusza kapitulnego. 9 czerwca 1975 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej, a 23 czerwca 1975 kanonicznie objął diecezję. 20 lipca 1975 odbył ingres do katedry lubelskiej.
25 maja 1992 w związku z ustanowieniem metropolii lubelskiej został wyniesiony do godności arcybiskupa metropolity lubelskiego. 29 czerwca 1992 otrzymał w Bazylice św. Piotra w Rzymie paliusz metropolitarny. W 1977 zarządził II Synod Diecezji Lubelskiej. W 1993 ustanowił kapitułę kolegiacką przy kościele pokatedralnym Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie. Jako biskup diecezjalny lubelski sprawował urząd wielkiego kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
14 czerwca 1997 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z urzędu arcybiskupa metropolity lubelskiego. Obecnie jest najstarszym biskupem seniorem w Konferencji Episkopatu Polski.
lsz / Lublin
