Karaganda: Wkrótce beatyfikacja Apostoła Kazachstanu

Ks. Władysław Bukowiński urodził się w 1904 r. w polskiej rodzinie mieszkającej w  Berdyczowie. Uciekając przed nawałą bolszewicką, w 1920 r. opuścił rodzinne strony i zamieszkał w Polsce. Studiował prawo i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie przyjął w 1931 r. Po kilku latach pracy duszpasterskiej w Rabce i w Suchej Beskidzkiej, na terenie archidiecezji krakowskiej, w  roku 1936  wyjechał do Łucka, gdzie był wykładowcą w seminarium duchownym i proboszczem miejscowej katedry. Po zajęciu miasta przez Sowietów został uwięziony. Powrócił do pracy duszpasterskiej w 1941 r. W czasie okupacji niemieckiej pomagał uciekającym i jeńcom sowieckim. W latach 1945-1954 przebywał w radzieckich więzieniach i obozach pracy, gdzie ciężko pracując fizycznie odwiedzał chorych i umacniał w wierze współwięźniów. Napisał i wykładał w łagrze historię Polski. W 1954 r. został zesłany do Karagandy z obowiązkiem podjęcia pracy stróża, a jednocześnie prowadził tajne duszpasterstwo, głównie wśród Polaków, Rosjan Ukraińców i  Niemców. Jak podkreśla ks. Witold Kowalów z Ostroga na Ukrainie, „trzeba tutaj powiedzieć, że nie tylko Kościół w Kazachstanie modlił się o beatyfikację ks. Władysława Bukowińskiego i nie tylko Kościół w Polsce, zwłaszcza w archidiecezji krakowskiej, gdzie był prowadzony proces beatyfikacyjny, ale także modliliśmy się tutaj na Ukrainie, zwłaszcza w diecezji łuckiej. W Ostrogu, w parafii gdzie jestem proboszczem, odmawialiśmy nowennę o beatyfikację. Także biskup diecezji łuckiej Witalij Skomarowski wydał list pasterki poświęcony ks. Bukowińskiemu. Było też zarządzenie, aby w diecezji przez dziewięć niedziel odmawiać nowennę za przyczyną ks. Bukowińskiego” – dodał ks. Kowalów. W łagrach i więzieniach sowieckich ks. Bukowiński spędził łącznie 13 lat, 5 miesięcy i 10 dni. Zmarł w Karagandzie 3 grudnia 1974 r.

M. Krawiec SSP, Ukraina/ rv 

Powered by WPeMatico