Jubileusz abp. Henryka Muszyńskiego
W sobotę 25 marca w katedrze gnieźnieńskiej sprawowana była Msza św. z okazji 25. rocznicy powołania na stolicę arcybiskupią w Gnieźnie abp. Henryka Muszyńskiego oraz 60. rocznicy jego święceń kapłańskich.
W jubileuszowej Mszy św. uczestniczyli licznie duchowni, osoby życia konsekrowanego, przedstawiciele władz, współpracownicy, przyjaciele i najbliżsi Jubilata. Obecny był m.in. abp senior Edmund Piszcz, emerytowany ordynariusz archidiecezji warmińskiej, w której abp Henryk Muszyński otrzymał święcenia kapłańskie.
W dziękczynnej modlitwie uczestniczyli także biskupi metropolii gnieźnieńskiej: bp Wiesław Mering z Włocławka, bp Jan Tyrawa z Bydgoszczy oraz z Gniezna bp Krzysztof Wętkowski, bp senior Bogdan Wojtuś oraz abp senior Józef Kowalczyk, który wprowadzał w życie reformę administracyjną Kościoła w Polsce zawartą w ogłoszonej dokładnie przed 25 laty bulli papieża Jana Pawła II „Totus Tuus Poloniae populus”. Eucharystii przewodniczył Prymas Polski abp Wojciech Polak, który witając obecnych nawiązał do obu świętowanych jubileuszy.
„Dziś po sześćdziesięciu latach kapłaństwa i 25 latach posługi w archidiecezji gnieźnieńskiej ożywia moje serce ogromna wdzięczność za to, że Bóg nigdy mnie nie zawiódł. Ja Go zawodziłem wiele razy, On nie zawiódł mnie nigdy. Przez cały mój kapłański i biskupi żywot doświadczałem, jak jest wielki i wspaniały. Jestem Jego ogromnym dłużnikiem, ale jestem także dłużnikiem wielu dobrych ludzi, dzięki którym mogę dziś dziękować Bogu wraz z wszystkimi, którzy mnie otaczają” – mówił abp Henryk Muszyński w wygłoszonej podczas jubileuszu homilii.
.
Abp Henryk Muszyński święcenia kapłańskie przyjął 28 kwietnia 1957 r. w katedrze w Pelplinie, a sakrę biskupią 25 marca 1985 r. w tym samym miejscu. Posługę rozpoczął jako biskup pomocniczy diecezji chełmińskiej. Ponad dwa lata później – 19 grudnia 1987 r. został mianowany ordynariuszem włocławskim, a 25 marca 1992 r. na mocy decyzji Jana Pawła II wyrażonej w bulli „Totus Tuus Poloniae populus” arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim – pierwszym po 171 latach ordynariuszem najstarszej metropolii w Polsce, na stałe rezydującym w Gnieźnie. 19 grudnia 2009 r. przyjął tytuł Prymasa Polski, który decyzją papieża Benedykta XVI z 2006 r. został ponownie związany z osobą arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego. Od 26 czerwca 2010 r. jest arcybiskupem seniorem archidiecezji gnieźnieńskiej.
Abp Henryk Muszyński w Konferencji Episkopatu Polski w latach 1994-99 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego, a w latach 1994-2002 przewodniczącego Komisji ds. Nauki Wiary. Wchodził też w skład Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski.
Z jego inicjatywy powstała w 1986 roku, w strukturach Konferencji Episkopatu Polski, Podkomisja ds. Dialogu z Judaizmem, przekształcona w 1989 roku w samodzielną komisję. Abp Muszyński stał na jej czele do 1994 roku. W latach 1994-2005 współprzewodniczył grupie kontaktowej episkopatów Polski i Niemiec. Wraz z bp. Walterem Kasperem uczestniczył w zredagowaniu w 1995 roku wspólnego listu Episkopatów Niemiec i Polski na temat dialogu, pojednania i wspólnego świadectwa chrześcijańskiego w budowie zjednoczonej Europy.
W 1996 roku abp Muszyński stanął na czele Krajowego Komitetu Obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000. Wystąpił wówczas z inicjatywą zorganizowania dwóch spotkań upamiętniających św. Wojciecha i Zjazd Gnieźnieński z 1000 roku. Dało to początek Zjazdom Gnieźnieńskim.
Pełnił też ważne funkcje w gremiach watykańskich. Przez trzy kadencje był członkiem Rady Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów (1990-2005), uczestnicząc w jego czterech zgromadzeniach. Był członkiem Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (od 1994 do 2010 r.) i Kongregacji Nauki Wiary (od 2002 do 2010 r.), gdzie jego szefem przed dwa i pół roku – do czasu swego wyboru na papieża – był kard. Joseph Ratzinger.
„Czuję przede wszystkim wdzięczność za życie, za powołanie, za przebytą drogę i za to, że nadal mogę służyć Kościołowi w miarę swoich sił i wieku. Mam świadomość, że coraz bliżej jest niebieskie Jeruzalem, gdzie nie będzie ani słońca, ani księżyca, gdzie jedynym światłem jest chwała Najwyższego i Boży Baranek, który był zabity, a jednak żyje” – deklaruje w swoim niedawnym wywiadzie dla KAI.
KAI/BPKEP
