Poznań: inauguracja procesu beatyfikacyjnego s. M. Włodzimiry Wojtczak, elżbietanki

Posiedzenie Trybunału i uroczysta Eucharystia miały miejsce w kościele pw. Bożego Ciała w Poznaniu. Obok Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski i członków Trybunału, wzięli w niej udział biskup kaliski Edward Janiak, poznańscy biskupi pomocniczy, kapłani, siostry zakonne z różnych zgromadzeń i licznie zgromadzeni wierni świeccy. W uroczystości uczestniczyli też Andrzej Dera, sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP oraz Barbara Klimek, prezydent miasta Ostrowa Wielkopolskiego.

„Właśnie od tej chwili s. Marii Włodzimirze Wojtczak przysługuje tytuł służebnicy Bożej” – powiedział na zakończenie sesji Trybunału ks. dr Rafał Pajszczyk, delegat Arcybiskupa Poznańskiego w procesie beatyfikacyjnym.

W homilii Metropolita Poznański, przypominając życie i posługę s. Włodzimiry urodzonej 20 lutego 1909 r. we Franklinowie, podkreślił, że od najmłodszych lat wyróżniała się pracowitością, uczynnością, skromnością i dobrocią.

Abp Gądecki zauważył, że duży wpływ na rozwój duchowy przyszłej elżbietanki miał ks. Kazimierz Rolewski, proboszcz parafii konkatedralnej pw. Stanisława Biskupa Męczennika w Ostrowie Wlkp., dokąd przeniosła się rodzina Czesławy Wojtczak po zakończeniu I wojny światowej. „Ks. Kazimierz Rolewski był źródłem świętości s. Włodzimiry i bł. Siostry Sancji Szymkowiak, serafitki. Potrafił zachęcić młodzież żeńską do praktykowania dzieł charytatywnych" – zaznaczył abp Gądecki.

Przewodniczący KEP przypomniał, że s. Włodzimira rozpoczęła naukę w Żeńskim Gimnazjum i Liceum w Ostrowie Wlkp., należała do szkolnego Koła Miłosierdzia, a po maturze zasiliła szeregi organizacji kościelnej „Młode Polki".

Do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety wstąpiła 18 sierpnia 1930 r. Przełożeni skierowali ją do pracy w poznańskich ochronkach dla dzieci, najpierw w ochronce dla dzieci z rodzin bezrobotnych na terenie parafii pw. św. Jana Jerozolimskiego na Komandorii, a w 1936 r. w ochronce przy kościele pw. Bożego Ciała w Poznaniu, gdzie z wielkim zaangażowaniem pracowała jako kierowniczka.

„Miała kochające serce, troszcząc się o dobro doczesne i wieczne dzieci, nigdy nie narzekała na swoją pracę. Wszystkie zajęcia przygotowywała bardzo sumiennie" – podkreślił abp Gądecki.

Przewodniczący KEP zwrócił uwagę, że w życiu s. Włodzimiry spełniły się słowa, które napisała 28 lipca 1934 r., w dniu złożenia pierwszych ślubów zakonnych: „Jezu, daj, abym mogła umrzeć tak, jak Ty, zapomniana i wzgardzona". Siostra Włodzimira zachorowała na gruźlicę. Z uwagi na toczącą się II wojnę światową, powróciła do domu rodzinnego w Ostrowie Wlkp., ale ostatecznie została umieszczona w przytułku dla starców, gdzie spędziła ostatnie miesiące swego życia.

„Nie mogąc fizycznie uczestniczyć w życiu sióstr, wierzyła, że jako członkini rodziny zakonnej św. Elżbiety, może współuczestniczyć w łaskach, z których korzysta całe zgromadzenie" – stwierdził Metropolita Poznański.

Abp Gądecki przypomniał, że podczas swojej choroby pisała pamiętnik, aby w ten sposób przynieść ulgę matce po swojej śmierci. „Ten pamiętnik był wyznaniem miłości do Jezusa i odsłaniał głębię jej życia wewnętrznego" – zauważył Przewodniczący KEP. 19 września 1943 r. s. Włodzimira napisała: „Jutro kończę 34 lata, jutro pójdę do mego Jezusa, jakże jestem bardzo szczęśliwa".

„Siostra Włodzimira umarła, lecz pamięć o jej osobie i świętości nadal trwa. Ludzie uważają ją za świętą z powodu jej niezwykłej prostoty. Jej prostota potwierdza, że robiąc z myślą o Bogu to, co do nas należy, można zostać świętą" – podkreślił abp Gądecki. Zaznaczył, że na heroiczną wierność powołaniu i pracy rzadko dzisiaj stać współczesnych ludzi.

„Jej oddana i wierna miłość do Chrystusa jest przykładem dla każdego człowieka, który pragnie dobrze przeżyć swoją ziemską wędrówkę" – powiedziała s. M. Samuela Werbińska, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. Wskazała, że życie s. Włodzimiry było proste i zwyczajne, „na pozór nie wyróżniała się niczym wyjątkowym w swoim otoczeniu, podobnie było też, kiedy podjęła drogę życia zakonnego", a mimo to jej życie było inne. „Bo to, co ją wyróżniało i stało się wyjątkowe, to jej niezwykle głębokie życie duchowe, umiejętność przyjmowania woli Bożej i pokorna zgoda na samotność podczas nieuleczalnej choroby" – podkreśliła s. Samuela.

Delegatem Arcybiskupa Poznańskiego w procesie beatyfikacyjnym został mianowany ks. dr Rafał Pajszczyk, promotorem sprawiedliwości – ks. dr Marcin Czujek, a notariuszem trybunału – s. Karola Piotrowiak. Postulatorem procesu została s. Anna Jakubowska CSSE.

Konferencja Episkopatu Polski w dniu 8 czerwca br. przegłosowała Nihil obstat w związku z rozpoczęciem procesu beatyfikacyjnego s. M. Włodzimiry Wojtczak na etapie diecezjalnym.

Zobacz też: Transmisja