Zmarł abp Szczepan Wesoły

Publikujemy pełną treść listu abp. Wiktora Skworca, metropolity katowickiego, po śmierci abp. Szczepana Wesołego.

Bracia i Siostry! Drodzy Rodacy w kraju i za granicą!

Drodzy Diecezjanie!

Z głębokim żalem informuję, że dnia 28 sierpnia 2018 r., we wspomnienie liturgiczne św. Augustyna, o godz. 18.37, zmarł w Rzymie w 92. roku życia, w 62. roku kapłaństwa i 50. roku biskupstwa Ksiądz Arcybiskup Szczepan Wesoły, niestrudzony opiekun i duszpasterz Polonii na świecie, gorący patriota i wielki syn górnośląskiej ziemi.

Abp Szczepan Wesoły urodził się 16 października 1926 roku w Katowicach. W 1939 roku ukończył szkołę podstawową. Tuż przed wybuchem II wojny światowej opuścił wraz z rodziną Katowice i wyjechał do Jarosławia. Następnie mieszkał w Sosnowcu, gdzie przez dwa lata pracował jako uczeń kupiecki w sklepie. Po powrocie do Katowic w 1941 roku pracował jako robotnik fizyczny. W październiku 1943 roku został skierowany na roboty przymusowe przy budowie bunkrów w Couxhaven, a w 1944 r. po przeszkoleniu wojskowym wysłano go na front zachodni do Cannes w południowo-wschodniej Francji. Dnia 15 sierpnia 1944 przedostał się na stronę aliancką i wraz z polskimi jednostkami uczestniczył w walkach z Niemcami w Algierii i we Włoszech jako radiotelegrafista w oddziałach łączności.

Po zakończeniu wojny dokształcał się i równocześnie przez kilka lat pracował jako pracownik fizyczny w Wielkiej Brytanii.

Dnia 3 maja 1950 roku wstąpił do jezuickiego kolegium „Campion House” w Londynie, w którym ukończył naukę w zakresie szkoły średniej. W latach 1951- 1957 przygotowywał się do kapłaństwa w Papieskim Kolegium Polskim w Rzymie, studiując równocześnie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie 28 października 1956 roku i został inkardynowany do diecezji katowickiej.

Po święceniach pozostał na życzenie abp. Józefa Gawliny w Rzymie i pracował przy polskich wydawnictwach jubileuszowych związanych z Millenium Chrztu Polski. W latach 1958-1962 był duszpasterzem emigrantów polskich we Włoszech. W 1959 roku podjął studia w Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim, a w latach 1961-1962 studiował w Akademii Św. Alfonsa i dominikańskim Uniwersytecie „Pro Deo” w Rzymie.

W latach 1962-1965 kierował sekcją słowiańską Biura Prasowego Sekretariatu

Soboru Watykańskiego II. W 1967 roku uzyskał doktorat z teologii w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Papieskiego UniwersytetuLaterańskiego. Od 1967 roku był kierownikiem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie.

11 grudnia 1968 został ustanowiony przez papieża Pawła VI biskupem

pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej z zadaniem wspomagania w posłudze bp. Władysława Rubina, delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. Sakrę biskupią przyjął z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. Od 1980 roku pełnił funkcję delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. 7 lutego 1994 obdarzony został godnością arcybiskupa „ad personam”. W latach 1980 – 2007 był rektorem kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie. Pełnił ponadto funkcje przewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie i redaktora kwartalnika „Duszpasterz Polski Za Granicą”. Dnia 8 kwietnia 2003 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z pełnionych urzędów i przeniósł na emeryturę.

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był sekretarzem Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego oraz członkiem Komisji Maryjnej i Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Wchodził w skład Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych.

Zwany „biskupem na walizkach”, niestrudzenie, także po przejściu na emeryturę, jak długo pozwalały mu siły i stan zdrowia, służył Polakom rozsianym po świecie jako ich pasterz, przyjaciel i nauczyciel. Jako hasło swojej biskupiej posługi przyjął słowa: Laetus serviam (Będę służył z radością) i przez całe lata biskupiego posługiwania był wierny temu hasłu. W 1996 przyznano mu honorowe obywatelstwo Katowic. Wyróżniony został także nagrodami honorowymi: Fidelis Poloniae (2003), Złoty Laur Polonii (2006) oraz Lux ex Silesia (2007). Był doktorem honoris causa KUL (1996) oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2015).

W 2008 roku otrzymał Krzyż Wielki Odrodzenia Polski, zaś 5 maja 2018 w Rzymie został odznaczony najwyższym orderem państwowym w Polsce: Orderem Orła Białego.

Śp. Arcybiskup Szczepan Wesoły – zgodnie z życzeniem wyrażonym w testamencie – zostanie złożony do grobu w rodzinnych Katowicach. Polecajmy go miłosierdziu Bożemu.

Jezu Dobry Pasterzu, Ty pozwoliłeś swojemu słudze gorliwie przeżyć czas ziemskiej wędrówki, spraw, aby Ciebie chwalił na wieki.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie....

† Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

Katowice, 28 sierpnia 2018 r.