10 września - odsłonięcie tablicy upamiętniającej śp. abp. Szczepana Wesołego (zapowiedź)
28 sierpnia 2019 roku minęła pierwsza rocznica śmierci abp. Szczepana Wesołego, długoletniego i zasłużonego duszpasterza polskiej emigracji. W rocznicę pogrzebu, 10 września, odbędzie się odsłonięcie i poświęcenie tablicy upamiętniającej Księdza Arcybiskupa w kościele św. Piotra i Pawła w Katowicach, gdzie zostało złożone ciało Zmarłego. Uroczystość ta odbędzie się w czasie Eucharystii o godz. 12.00 sprawowanej pod przewodnictwem abp. Wiktora Skworca, metropolity katowickiego, homilię wygłosi bp Wiesław Lechowicz.
>>Komunikat Metropolity Katowickiego >>Informacja na stronie archidiecezji katowickiej (audio)
Śp. abp Szczepan Wesoły, niestrudzony duszpasterz Polonii i Delegat Prymasa Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej, zwany „biskupem na walizkach” służył Polakom rozsianym po świecie jako ich pasterz, przyjaciel i nauczyciel.
>>Pierwsza rocznica śmierci abp. Szczepana Wesołego
Abp Szczepan Wesoły urodził się 16 października 1926 roku w Katowicach. W 1939 roku ukończył szkołę podstawową. Tuż przed wybuchem II wojny światowej opuścił wraz z rodziną Katowice i wyjechał do Jarosławia. Następnie mieszkał w Sosnowcu, gdzie przez dwa lata pracował jako uczeń kupiecki w sklepie. Po powrocie do Katowic w 1941 roku pracował jako robotnik fizyczny. W październiku 1943 roku został skierowany na roboty przymusowe przy budowie bunkrów w Couxhaven, a w 1944 r. po przeszkoleniu wojskowym wysłano go na front zachodni do Cannes w południowo-wschodniej Francji. Dnia 15 sierpnia 1944 przedostał się na stronę aliancką i wraz z polskimi jednostkami uczestniczył w walkach z Niemcami w Algierii i we Włoszech jako radiotelegrafista w oddziałach łączności.
Po zakończeniu wojny dokształcał się i równocześnie przez kilka lat pracował jako pracownik fizyczny w Wielkiej Brytanii.
Dnia 3 maja 1950 roku wstąpił do jezuickiego kolegium „Campion House” w Londynie, w którym ukończył naukę w zakresie szkoły średniej. W latach 1951- 1957 przygotowywał się do kapłaństwa w Papieskim Kolegium Polskim w Rzymie, studiując równocześnie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie 28 października 1956 roku i został inkardynowany do diecezji katowickiej.
Po święceniach pozostał na życzenie abp. Józefa Gawliny w Rzymie i pracował przy polskich wydawnictwach jubileuszowych związanych z Millenium Chrztu Polski. W latach 1958-1962 był duszpasterzem emigrantów polskich we Włoszech. W 1959 roku podjął studia w Papieskim Instytucie Pastoralnym przy Uniwersytecie Laterańskim, a w latach 1961-1962 studiował w Akademii Św. Alfonsa i dominikańskim Uniwersytecie „Pro Deo” w Rzymie.
W latach 1962-1965 kierował sekcją słowiańską Biura Prasowego Sekretariatu
Soboru Watykańskiego II. W 1967 roku uzyskał doktorat z teologii w Instytucie Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego. Od 1967 roku był kierownikiem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie.
11 grudnia 1968 został ustanowiony przez papieża Pawła VI biskupem
pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej z zadaniem wspomagania w posłudze bp. Władysława Rubina, delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. Sakrę biskupią przyjął z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. Od 1980 roku pełnił funkcję delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracyjnego. 7 lutego 1994 obdarzony został godnością arcybiskupa „ad personam”. W latach 1980 – 2007 był rektorem kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Rzymie. Pełnił ponadto funkcje przewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie i redaktora kwartalnika „Duszpasterz Polski Za Granicą”. Dnia 8 kwietnia 2003 papież Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z pełnionych urzędów i przeniósł na emeryturę.
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był sekretarzem Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego oraz członkiem Komisji Maryjnej i Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Wchodził w skład Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych.
Zwany „biskupem na walizkach”, niestrudzenie, także po przejściu na emeryturę, jak długo pozwalały mu siły i stan zdrowia, służył Polakom rozsianym po świecie jako ich pasterz, przyjaciel i nauczyciel. Jako hasło swojej biskupiej posługi przyjął słowa: Laetus serviam (Będę służył z radością) i przez całe lata biskupiego posługiwania był wierny temu hasłu. W 1996 przyznano mu honorowe obywatelstwo Katowic. Wyróżniony został także nagrodami honorowymi: Fidelis Poloniae (2003), Złoty Laur Polonii (2006) oraz Lux ex Silesia (2007). Był doktorem honoris causa KUL (1996) oraz Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2015).
W 2008 roku otrzymał Krzyż Wielki Odrodzenia Polski, zaś 5 maja 2018 w Rzymie został odznaczony najwyższym orderem państwowym w Polsce: Orderem Orła Białego.
Śp. Arcybiskup Szczepan Wesoły – zgodnie z życzeniem wyrażonym w testamencie – zostanie złożony do grobu w rodzinnych Katowicach. Polecajmy go miłosierdziu Bożemu.
Jezu Dobry Pasterzu, Ty pozwoliłeś swojemu słudze gorliwie przeżyć czas ziemskiej wędrówki, spraw, aby Ciebie chwalił na wieki.
BP KEP/ emigracja.episkopat.pl
