Polska apostołka ludzi pracy bliżej beatyfikacji
Papież Franciszek uznał dekret o heroiczności cnót Polki, siostry Anieli Róży Godeckiej, założycielki honoratek, popularnie nazywanej apostołką ludzi pracy.
Aniela Godecka przyszła na świat 13 września 1861 w miejscowości Korczewa w Rosji, blisko Tweru. Pochodziła z polskiej rodziny szlacheckiej, była najstarszą córką lekarza powiatowego Jana Godeckiego i Natalii Kunegundy Bachtysto. W 1882 ukończyła żeńską wyższą szkołę pedagogiczną – Instytut Mikołajewski w Moskwie. Podjęła pracę jako prywatna nauczycielka w polskich domach na terenach obecnej Białorusi (wówczas były to ziemie polskie pod zaborem rosyjskim). Od 1885 uczyła dzieci w Wilnie. Tam zetknęła się ze środowiskiem socjalistów wokół Józefa Piłsudskiego, co doprowadziło ją do kryzysu wiary.
Przełomem w życiu Anieli Godeckiej była spowiedź u ks. Jana Łaboka w Wilnie w 1886 roku. Postanowiła wówczas oddać swe życie Bogu. W 1887 wstąpiła do Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (sercanki) i jako bezhabitowa siostra zakonna nadal pracowała w zawodzie nauczycielki. Założyciel sióstr sercanek, o. Honorat Koźmiński OFMCap, w 1888 zaprosił ją na rekolekcje do Zakroczymia. Zaproponował jej wówczas założenie nowego zgromadzenia zakonnego dla robotnic fabrycznych. Po ciężkiej walce duchowej, ostatecznie zgodziła się na to, odczytując w ten sposób wolę Bożą.
W dniu 4 października 1888 Aniela Godecka stała się pierwszą nowicjuszką, a zarazem współzałożycielką Zgromadzenia Małych Sióstr Niepokalanego Serca Maryi. Było to zgromadzenie bezhabitowe, które miało otoczyć duchową i materialną opieką robotnice fabryczne i ich rodziny. Okazało się, że dzieło to stanowiło odpowiedź na palący problem w ówczesnej epoce rewolucji przemysłowej. Do Matki Anieli Róży bardzo szybko przyłączały się coraz to nowe siostry. Pierwsze domy powstały w Warszawie. Wkrótce sieć wspólnot zakonnych objęła największe okręgi przemysłowe na ziemiach polskich, a także łotewskich, litewskich i rosyjskich. Matka Godecka z wielkim oddaniem służyła siostrom i swoim ukochanym podopiecznym – robotnicom. Stworzyła nie tylko struktury zakonne, ale nade wszystko wytyczyła kierunki pracy sióstr, co powoli przyczyniało się do poprawy sytuacji ludu robotniczego.
Sługa Boża zmarła 13 października 1937 w Częstochowie. Podczas pogrzebu otrzymała pośmiertnie przyznany Złoty Krzyż Zasługi za jej wybitną działalność społeczną. Był to hołd dla matki ludzi pracy.
Bogumiła Czemko SCM/ vaticannews.va
