Papież udzielił odpustu zupełnego z okazji 150. rocznicy urodzin św. Alojzego Orione
Od 12 marca do 29 sierpnia br. odpust pod zwykłymi warunkami mogą uzyskać wszyscy wierni, którzy odwiedzą kościół księży orionistów lub sióstr orionistek albo też włączą się duchowo w przypadające w roku 2022 obchody jubileuszu 150. rocznicy urodzin św. Alojzego Orione.
Z racji przeżywanych w tym roku uroczystości związanych ze 150. rocznicą urodzin św. Alojzego Orione (23 czerwca 1872 r.) Ojciec Święty Franciszek udzielił w okresie od 12 marca do 29 sierpnia 2022 r. odpustu zupełnego na zwykłych warunkach wszystkim wiernym, którzy odwiedzą kościół księży orionistów lub sióstr orionistek i będą pobożnie uczestniczyć w obchodach jubileuszowych albo przynajmniej zatrzymają się przez jakiś czas na modlitwie przed urną z ciałem św. Alojzego Orione w celu odmówienia Modlitwy Pańskiej, wyznania wiary oraz wezwania do Najświętszej Maryi Panny i św. Alojzego Orione.
Osoby starsze, chore oraz ci wszyscy, którzy z jakiegoś powodu nie mogą opuścić domu, również będą mogli dostąpić tego samego odpustu, jeśli przed obrazem św. Alojzego Orione duchowo włączą się w obchody Jubileuszu, ofiarowując miłosiernemu Bogu swoje modlitwy, cierpienia i trudności życiowe, pod warunkiem odrzucenia wszelkiego przywiązania do grzechu z intencją spełnienia, gdy tylko będzie to możliwe, trzech zwykłych warunków uzyskania odpustu.
Alojzy Orione urodził się 23 czerwca 1872 r. jako syn kamieniarza w Pontecurone, w pobliżu Tortony (Włochy). Gdy miał 13 lat, wstąpił do klasztoru franciszkanów w Vogherze, ale wkrótce ciężko zachorował i musiał wrócić do domu. W 1886 r. wstąpił do salezjańskiego oratorium w Valdocco koło Turynu. Tam poznał św. Jana Bosko i był jednym z jego najlepszych uczniów. Po jego śmierci wrócił jednak do rodzinnego miasta. Mając 17 lat, w 1889 r. wstąpił do seminarium diecezjalnego w Tortonie. Jeszcze będąc klerykiem zaczął zajmować się biednymi chłopcami z ulic Tortony i stworzył dla nich szkołę. Później rozwijał duszpasterstwo wśród młodzieży, zakładając nowe domy w różnych miejscach Włoch, łącznie z Sycylią. Jednocześnie gromadził wokół siebie kleryków i księży, również zaangażowanych w działalność na rzecz ubogich, porzuconych dzieci i młodzieży. 21 marca 1903 r. biskup Tortony zatwierdził kanonicznie Małego Dzieła Opatrzności Bożej - męskie zgromadzenie Synów Opatrzności Bożej (kapłanów, braci koadiutorów i pustelników). Ksiądz Orione pragnął objąć swoją działalnością nie tylko młodzież i dzieci, ale również każdy przejaw ludzkiej nędzy: starców, upośledzonych umysłowo, kaleki. W ten sposób w swojej działalności połączył to, co dla młodzieży uczynił św. Jan Bosko, a dla chorych i opuszczonych św. Benedykt Cottolengo. W 1915 r. powołał do życia Zgromadzenie Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia a w 1927 r. Siostry Sakramentki Niewidome. Posyłał swoich misjonarzy i misjonarki do innych krajów i na inne kontynenty. Cieszył się wielkim szacunkiem kolejnych papieży: od św. Piusa X po Piusa XII. Był niezmordowanym kaznodzieją, spowiednikiem i organizatorem pielgrzymek, misji, procesji, żłóbków na Boże Narodzenie i innych przejawów pobożności ludowej. Osobiście zbudował sanktuaria maryjne w Tortonie (1931) i Caravaggio w Fumo (1938). Szczególnie ciepły stosunek żywił do Polski. Mimo że nigdy w niej nie był, ukochał ją za jej szczególną wierność Bogu, za jej umiłowanie wolności i za szczególne nabożeństwo polskiego narodu do Najświętszej Maryi Panny. Zwykł był mawiać, że gdyby nie był Włochem, chciałby być Polakiem. Gdy 1 września 1939 roku Niemcy hitlerowskie napadły na Polskę, kazał odprawić w intencji naszej Ojczyzny nabożeństwo błagalne o ratunek dla niej. Przy ołtarzu kazał umieścić biało-czerwoną flagę. Orioniści rozpoczęli pracę w Polsce jeszcze za życia Założyciela, w 1923 roku. Alojzy Orione zmarł na zawał serca 12 marca 1940 r. w San Remo, powtarzając: "Jezu! Jezu! Idę!". Jego ciało spoczywa w Tortonie, w założonym przez niego w 1931 r. sanktuarium Madonna della Guardia (Matki Bożej Czuwającej), najważniejszym kościele orionistów. Św. Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w 1980 r. Jego kanonizacji dokonał 16 maja 2004 r. w Rzymie.
