Komunikat Przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Misji na Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom

Umiłowani w Chrystusie Panu, Bracia i Siostry!

1. W noc Bożego Narodzenia wraz z Maryją i Józefem wpatrywaliśmy się w Dzieciątko Jezus. Podziwialiśmy pasterzy, którzy jako pierwsi pokłonili się Nowonarodzonemu Zbawicielowi. Uroczystość Objawienia Pańskiego podkreśla, że Syn Boży przyszedł na świat dla zbawienia wszystkich ludzi, Mędrcy ze Wschodu uosabiają ludy pogańskie. O tym wyśpiewaliśmy za Psalmistą: „Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi” (Ps 72,11).

Wraz z Mędrcami rozpoczyna się pielgrzymka ludzkości ku Jezusowi Chrystusowi – Bogu, który narodził się w Betlejem; który oddał życie za nas na krzyżu, i który jako Zmartwychwstały, pozostaje z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Dzisiejsza uroczystość ukazuje nam zatem otwarcie horyzontów zbawienia dla wszystkich narodów, dla których świadectwo życia staje się najlepszą formą ewangelizacji.

Trwający rok duszpasterski swoim hasłem: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”, uświadamia nam, że Jezusa Chrystusa Odkupiciela świata należy szukać w Kościele, który zaprasza nas do medytacji nad drogą poszukiwania Mesjasza, znalezienia i oddania Mu pokłonu, złożenia darów i powrotu inną bezpieczną drogą. Dzisiaj też patrzymy na działalność misyjną Kościoła oraz pomoc  tym, którzy niosą orędzie Chrystusa aż po krańce świata. Obchodzimy ten dzień pod hasłem: „Z misjonarzami służymy Kościołowi”. Również i dziś, aby znaleźć Jezusa, trzeba udać się do Betlejem, czyli do Kościoła.

2. Jako uczniowie Chrystusa uczmy się od Mędrców ze Wschodu odwagi, pokory i wytrwałości w poszukiwaniu Jezusa, lepszym poznawaniu Go, aby móc Go jeszcze bardziej ukochać i dawać o Nim świadectwo. Jako wierni Kościoła dostrzegamy harmonię pomiędzy tym, co ktoś wyznaje czy głosi a tym, jak postępuje. Jan Paweł II pisał: „Człowiek współczesny bardziej wierzy świadkom, aniżeli nauczycielom, bardziej doświadczeniu, aniżeli doktrynie, bardziej życiu i faktom, aniżeli teoriom. Świadectwo życia chrześcijańskiego jest pierwszą i niezastąpioną formą misji. Chrystus, którego misję przedłużamy w czasie, jest „Świadkiem” w pełnym tego słowa znaczeniu (por. Ap 1,5; 3,14) i wzorem chrześcijańskiego świadectwa. Duch Święty towarzyszy drodze Kościoła i włącza go w świadectwo, które On sam daje Chrystusowi” (por. J 15,26-27)” (Redemptoris missio, 42).

Uczmy się od Mędrców zaufania znakom, które daje Bóg, a które pozwalają przejść drogę ku Niemu. Oni wsłuchiwali się w głos Pism Świętych, bo tylko one mogły wskazać im miejsce narodzenia Mesjasza. Dla nas też Słowo Boże winno być prawdziwą gwiazdą na drodze wiary, która prowadzi do Boga i do Kościoła. Dlatego pozwólmy się prowadzić przez gwiazdę, którą jest Słowo Boże.

Takimi gwiazdami Boga danymi nam są święci i błogosławieni oraz współcześni świadkowie wiary. Wpatrujmy się w nich, w ich drogę wiary, na której spotkali Chrystusa, a idąc tą drogą doszli do zbawienia. Takimi gwiazdami dla innych mamy się stawać także my – ludzie wierzący. Bo nie wystarczy, że znamy Jezusa, trzeba uczynić wszystko, aby także inni dzięki naszemu słowu i świadectwu życia mogli Go poznać i wejść na drogę prowadzącą do Kościoła (Novo millennio ineunte, 40).

Niestety i nam grozi grzech obojętności, który jest wielkim niebezpieczeństwem w naszym chrześcijańskim powołaniu. Szczególnie obojętność na biedę i nędzę ludzką. To prawda, że nie rozwiążemy problemu nędzy na całym świecie, ale każdym dobrem zmieniamy świat. Ono bowiem czyni nas czytelnym i wiarygodnym uczniem Jezusa Chrystusa. Takie świadectwo pobudza innych do włączenia się w pomoc ubogim i pracę z ubogimi. Jezus Chrystus, nie rozwiązał wszystkich problemów ludzkiej niesprawiedliwości, ale dał nam przykład jak pomagać Mu w uleczeniu i naprawianiu dzieła stworzenia.

Pamiętajmy, że niebo nad nami usłane jest też fałszywymi gwiazdami, które łudzą szczęściem i spełnieniem. Trzeba je rozpoznać i nie iść za nimi, bo na takiej drodze czeka nas niemiłe rozczarowanie. Ale są też i tacy, którzy nie rozpoznają żadnej gwiazdy. Jak wygląda świat bez gwiazdy, bez Betlejem – widać dzisiaj w tych miejscach, gdzie giną niewinni ludzie. Jak wygląda świat bez Gwiazdy, bez Betlejem widać w świecie, który staje się bezbożny, bo pozbywa się Boga.

3. Drodzy Bracia i Siostry! Zachęcam wszystkich, także tych, którzy zgubili gwiazdę lub podążają za fałszywymi gwiazdami, by udali się wraz z Trzema Królami do Betlejem. Idąc z nimi, dojdziemy do Betlejem, do Kościoła i tam znajdziemy Jezusa. Zachęcam do adoracji Dzieciątka Jezus, pamiętając, że człowiek nie jest nigdy większy, niż wtedy, kiedy klęczy przed Bogiem. Jezus Chrystus jest jedynym punktem odniesienia, dzięki któremu nasze istnienie staje się godne, uporządkowane i ważne.

Dzisiejsza uroczystość pomaga zrozumieć głęboki sens powszechnej misji Kościoła, jaką jest zbawienie wszystkich ludzi. Uświadamia nam również odpowiedzialność za jego misyjne dzieło i wspomaganie tych, którzy niosą orędzie Chrystusa aż po krańce świata. Naszym zadaniem jest spłacać dług wdzięczności za skarb wiary i przynależności do Kościoła poprzez modlitwę, ofiarowanie cierpień oraz ofiary materialne, wspierające dzieła misyjne polskich misjonarzy. Zgodnie z zachętą Konferencji Episkopatu Polski ofiary dziś zebrane na tacę we wszystkich kościołach w Polsce przeznaczone są na Krajowy Fundusz Misyjny, któremu patronuje Komisja Episkopatu Polski ds. Misji.

W imieniu naszych polskich misjonarzy i misjonarek, głoszących Ewangelię aż po krańce ziemi oraz tych, którzy obecnie przygotowują się do pracy misyjnej składam serdeczne Bóg zapłać za Wasz hojny dar serca.

W dniu dzisiejszym modlimy się także w intencji dzieci zrzeszonych w Papieskim Dziele Misyjnym, aby ich apostolstwo było drogą do wzrostu wiary i darem pomocy innym dzieciom świata. Jako Kolędnicy Misyjni, dziękują one za ofiary zebrane w czasie kolędowania, które przekażą swoim rówieśnikom w Papui Nowej Gwinei i dla dzieci z innych krajów misyjnych. Chrystus daje nam dzisiaj możliwość obdarowania Go w tych, którzy są ubodzy i potrzebujący. On nas zapewnia, że „Wszystko cokolwiek uczyniliśmy jednemu z tych braci najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Dzisiaj też możemy dołączyć do Trzech Mędrców, aby Dziecięciu ofiarować swe dary.

Bp Jan Piotrowski Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji

Warszawa, 11 listopada 2022 r.