Przewodniczący Episkopatu do bp. Grzegorza Suchodolskiego: radość Diecezji Siedleckiej jest radością całego Kościoła

Warszawa, dnia 1 czerwca 2020 roku

Wasza Ekscelencjo, Najdostojniejszy Księże Biskupie Grzegorzu,

Dzisiejsza radość Diecezji Siedleckiej jest radością całego Kościoła.

W imieniu Konferencji Episkopatu Polski chciałbym złożyć Księdzu Biskupowi serdeczne życzenia z okazji przyjęcia sakry biskupiej.

Słowa moich pozdrowień kieruję do wszystkich uczestników uroczystości, na czele z Księdzem Biskupem Kazimierzem Gurdą biskupem siedleckim. Pozdrawiam braci w biskupstwie i prezbiteracie, pozdrawiam osoby życia konsekrowanego i wiernych świeckich, zwłaszcza rodzinę i – tak Tobie bliską – młodzież.

Biskupie Grzegorzu,

słowa Chrystusowego zawołania, skierowane onego czasu do Piotra – „czy miłujesz mnie więcej”, rozbrzmiewają kolejny raz w dziejach – dzisiaj – w katedrze siedleckiej. Posługa biskupia, to bowiem ponad wszystko odpowiedź człowieka na zadane po trzykroć przez Boga  pytanie o miłość.

Zostałeś wybrany nie dlatego, że jesteś najlepszy, bo pewno są lepsi. Nie dlatego, że jesteś najświętszy, bo pewno są bardziej święci. Nie dlatego, że masz genialne zdolności organizacyjne, bo pewnie są tacy, którzy Cię w tym przewyższają. Zostałeś wybrany przez Boga, aby – sam, będąc zanurzony w miłości Boga – odpowiadać codziennie na potrójne Chrystusowe pytanie, „czy miłujesz mnie więcej?”

„Czy miłujesz mnie więcej?” w Świętym Rzymskim Kościele Chrystusowym? W tych, którzy od pokoleń idą po Bożych drogach – w rodzinach, w mężczyznach i kobietach, w dzieciach i młodzieży, ale również w tych, którzy – zagubieni na manowcach życia – szukają, daleko od źródła – prawdy, pocieszenia, miłosierdzia, współczucia i nadziei?

„Czy miłujesz mnie więcej?”, aby oddać mi siebie dla nich w całkowitej żertwie, powtarzając w pełni Chrystusowego kapłaństwa  Jego ofiarę na krzyżu codziennych spraw, codziennych wyzwań w zdrowiu i chorobie, w dobrej i złej doli…?

„Czy miłujesz mnie więcej?”, aby poświęcić swoje talenty, zdolności i doświadczenie, swój czas i swoją energię, aby kochać moją owczarnię miłością jedyną i pełną – codziennie miłością po krzyż?

„Czy miłujesz mnie więcej?”, aby słowa konsekracji „Bierzcie i jedzcie…, bierzcie i pijcie” wypowiadać w odniesieniu do własnego ciała i własnego życia? Bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje za was wydane, bierzcie i pijcie, to jest moja krew, umiłowany Ludu Boży Diecezji Siedleckiej.

„Czy miłujesz mnie więcej?”, aby codziennie umierać, by owce miały życie, i miały je w obfitości?

Nie dla chwały, nie dla tytułów, nie dla zaszczytów ani dla godności. Zostałeś wybrany, aby codziennie umierać, odpowiadając Jezusowi: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Ogarniam Cię, Biskupie Grzegorzu, swoją modlitwą, zapewniam o modlitwie Kościoła w Polsce, prosząc Ducha Świętego dla Ciebie o zdolność miłowania, jakiej nie ma nikt inny.

Pani Jasnogórskiej, Królowej Polski, Matce Kościoła, Twoje życie i posługę zawierzam, przyzywając wstawiennictwa św. Grzegorza i patronów Diecezji Siedleckiej.

Z wyrazami szacunku, przesyłam braterskie pozdrowienia w Chrystusie,

✠ Stanisław Gądecki Arcybiskup Metropolita Poznański Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)

__________________ Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Grzegorz Suchodolski Biskup Pomocniczy Diecezji Siedleckiej

 

Zdjęcie: Twitter @sdmgrzegorz