Wyszukano wyników: 2474
Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi. XXII Niedziela Zwykła, Dożynki Wojewódzko-Archidiecezjalne (Buk)
Każdego roku gromadzimy się o tej porze na dożynkach, aby wspólnie dziękować Panu Bogu za tegoroczne plony i prosić Go o błogosławieństwo na przyszły rok a także, by wyrazić naszą wdzięczność wobec rolników za ich pracę. Duchowieństwo, reprezentanci władz rządowych i samorządowych, wójtowie, sołtysi, delegacje rolników, hodowców i sadowników, osoby zajmujące się działalnością rolniczą i około rolniczą, zespoły artystyczne, wystawcy przybyli dzisiaj do Buku na Wojewódzko-Archidiecezjalne Dożynki. Stan rolniczy województwa wielkopolskiego i Archidiecezji Poznańskiej przynosi przed ołtarz wieńce dożynkowe i bochny chleba; plony pól, ogrodów i sadów, zanosząc dziękczynienie Bogu za owoce ziemi i pracy umysłów i rąk ludzkich. A razem z owocami swej pracy przynosi i ofiaruje Bogu wartości duchowe kultywowane w środowisku rolniczym takie jak szacunek do życia, do rodziny i pracy oraz cześć dla Najświętszej Marii Panny, która wydała najpiękniejszy owoc naszej ziemi, Zbawiciela ludzkości.
Pójście za Jezusem
Nasze dzisiejsze „pójście za Jezusem” to nic innego jak wola złączenia naszego losu z losem Jezusa. Dla pierwszych uczniów oznaczało to porzucenie własnych spraw i wybranie zawodu ucznia. To „pójście za” było czymś zewnętrznym, a zarazem bardzo wewnętrznym. W wymiarze zewnętrznym oznaczało chodzenie za Jezusem podczas Jego wędrówek po Palestynie. Natomiast wymiar wewnętrzny to nowe ukierunkowanie życia, w którym punktami odniesienia nie jest już własna samorealizacja, lecz całkowite bycie do dyspozycji Jezusa. Zaprzestanie traktowania zysku, kariery, sukcesu za ostateczny cel własnego życia, a uznanie za autentyczne kryteria osoby Jezusa. To wybór między życiem tylko dla siebie, a oddaniem siebie dla większej sprawy; na służbę prawdzie i miłości (por. Benedykt XVI, Pan puka do bram świata. Niedziela Palmowa. Rzym – 1.04.2007).
Homilia abp. Gądeckiego do uczestników pieszej pielgrzymki na Jasną Górę
„Przebywszy daleką drogę, pośród wszystkich trudów, zdajemy sobie sprawę z tego, że nasze nawrócenie nie dokonuje się wtedy, kiedy umykamy przed naszym powołaniem, albo uciekamy i uchylamy się od misji wyznaczonej nam przez Boga, ale ono dokonuje się i potwierdza wówczas, kiedy człowiek podejmuje się tworzyć dla siebie i dla drugiego miejsce święte, otwartą przestrzeń dla Boga. W tej przestrzeni otwartej dla Boga u podnóża jasnogórskiego sanktuarium składamy wszystkie nasze troski i nadzieje, ale także radości, troski i bóle naszych rodzin, rodziny kapłańskiej i zakonnej, wszystkich wiernych świeckich naszej arch. poznańskiej. Dziewico Matko, Córo Swego Syna wstawiaj się za nami u Chrystusa, aby wszystkie polskie rodziny żyły w pokoju i zgodzie, aż zjednoczą się ostatecznie w jednym ludzie Bożym, ku chwale przenajświętszej i niepodzielnej Trójcy” – podkreślał w homilii abp Stanisław Gądecki
Na pierwszym miejscu czcij Boga, na drugim - rodziców
Abp Gądecki zauważył, że przykazanie przypomina "dzieciom już dorosłym o ich odpowiedzialności wobec rodziców. W miarę możności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie" (KKK, 2218). Ten szacunek dla rodziców "wynika z wdzięczności wobec tych, którzy przez dar życia, swoją miłość i pracę wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce" (KKK, 2215). Diogenes Laertios uważał taki szacunek za czyn zgodny z naturą, jako coś, co nakazuje rozum (Żywoty i poglądy słynnych filozofów, VII,108). Ten podwójny obowiązek miłości i szacunku istnieje tylko wobec Boga i rodziców. Na pierwszym miejscu czcij Boga, na drugim - rodziców.
