Wyszukano wyników: 5682
Przewodniczący Episkopatu w Boże Ciało: niedziela to nie weekend
Metropolita poznański w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa poprowadził procesję eucharystyczną z kościoła Bożego Ciała do katedry w Poznaniu. Wzięło w niej udział kilka tysięcy wiernych, wśród nich licznie zgromadzeni kapłani, siostry i bracia zakonni, klerycy, kawalerowie i damy maltańskie, wykładowcy uniwersyteccy, parlamentarzyści i władze samorządowe, barwnie ubrane bamberki oraz harcerze.
Homilia: Niedziela Dniem Człowieka. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Tegoroczna procesja Bożego Ciała prowadzi nas od medytacji nad niedzielą jako „Dniem Kościoła”, poprzez „Dzień Rodziny”, „Dzień Wiary”, do niedzieli jako „Dnia Człowieka”. Wiodła od Dnia Kościoła (dies Ecclesiae), w którym lud Boży gromadzi się na niedzielną Eucharystię, która tworzy Kościół. Poprzez Dzień Rodziny (dies familiae), kiedy spełnia się pragnienie budowania trwałego życia rodzinnego. Dzień Wiary (dies fidei), gdzie dojrzewa w człowieku rzeczywista więź z żywym Bogiem. Aż po Dzień Człowieka (dies hominis).
Jutro Boże Ciało - uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Boże Ciało jest jednym z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim.
Wykład: Chrystusowe wezwanie „od początku" - wzorem duszpasterstwa Kościoła
Pochylając się nad Dobrą Nowiną, jaką Zbawiciel kieruje do owej podstawowej rzeczywistości ludzkiej, jaką jest doświadczenie życia małżeńskiego i rodzinnego, w pierwszej części mojego wystąpienia chciałbym skupić się na Chrystusowym wezwaniu „od początku”, aby - w części drugiej - wskazać na płynące z tego wezwania inspiracje dla duszpasterstwa rodzin.[1]
Abp Gądecki wyświęcił nowych Misjonarzy Oblatów
Już od samego rana atmosfera w seminarium była inna niż zwykle. Niemal każdy i niemal wszędzie biegał, uzgadniał, coś załatwiał. Ale bez wątpienia najbardziej zestresowani byli święceni. Zaś najbardziej wzruszeni to rodzice. Cały szum ustał około godziny 10.00. Na krużgankach do procesji przygotowywali się kandydaci do święceń i kapłani. Do kościoła procesja wchodziła powoli, a oczy wszystkich były zwrócone na ordynandów. Po homilii przyszła najważniejsza chwila - namaszczenie dłoni i nałożenie rąk biskupa na głowy wyświęcanych. Ślad został odciśnięty. Teraz to już kapłani i diakoni.
