Wyszukano wyników: 132
Bp Miziński: miłość, pokora i ofiara to cechy dobrych przełożonych
Na zakończenie Roku Życia Konsekrowanego bp Miziński wskazał na związek pomiędzy ofiarowaniem Jezusa Bogu w świątyni, a powołaniem osób konsekrowanych. – (…) dominującym w dzisiejszej liturgii elementem jest ofiara. Słowo, które nie zawsze budzi pozytywne skojarzenia. Współczesny człowiek najchętniej wykreśliłby je ze swego słownika, gdyż nie rozumie sensu ofiary, nie potrafi jej składać i chciałby osiągnąć swoje cele bez konieczności jej składania. Jedynie prawdziwa miłość karmi się ofiarą zarówno wtedy, gdy może ją składać, jak i wówczas, gdy może ją przyjąć. Ponieważ istotę chrześcijańskiej religii stanowi miłość, także ofiara zajmuje w niej centralne miejsce – powiedział Sekretarz KEP.
Homilia na zakończenie Roku Życia Konsekrowanego
Osoby konsekrowane są powołane do podejmowania odważnych i profetycznych decyzji – przypomniał Papież na zakończenie Roku Życia Konsekrowanego. Franciszek odprawił dziś wieczorem w Bazylice Watykańskiej Mszę dla osób konsekrowanych. W homilii nawiązał do wymowy przypadającego dziś święta Ofiarowania Pańskiego. Zauważył, że Józef i Maryja dziwili się temu, co słyszeli o małym Jezusie. Tę postawę zdumienia trzeba w sobie nieustannie pielęgnować. W sposób szczególny dotyczy to właśnie osób konsekrowanych.
Abp Gądecki w uroczystość Wszystkich Świętych o błogosławionym smutku
O smutku, który Jezus w Kazaniu na Górze nazwał błogosławionym, mówił abp Stanisław Gądecki, który w uroczystość Wszystkich Świętych przewodniczył nabożeństwu żałobnemu i Mszy św. na zabytkowym cmentarzu przy parafii pw. Bożego Ciała w Poznaniu.
Eucharystia, której przewodniczył abp Gądecki w uroczystość Wszystkich Świętych, sprawowana była w kościele pw. Ofiarowania Pańskiego w Poznaniu znajdującego się na terenie zabytkowego cmentarza parafii pw. Bożego Ciała. Liturgię poprzedziła procesja i odprawione na cmentarzu nabożeństwo żałobne.
Wykład: Chrystusowe wezwanie „od początku" - wzorem duszpasterstwa Kościoła
Pochylając się nad Dobrą Nowiną, jaką Zbawiciel kieruje do owej podstawowej rzeczywistości ludzkiej, jaką jest doświadczenie życia małżeńskiego i rodzinnego, w pierwszej części mojego wystąpienia chciałbym skupić się na Chrystusowym wezwaniu „od początku”, aby - w części drugiej - wskazać na płynące z tego wezwania inspiracje dla duszpasterstwa rodzin.[1]
