Wyszukano wyników: 2852
Abp Gądecki zainaugurował kaplicę wieczystej adoracji w farze gostyńskiej
W jednej ze swoich homilii poswięconych adoracji Chrystusa eucharystycznego abp Gądecki powiedział: "Pan Bóg oczekuje nas «na pustkowiu», czyli na osobności, w milczeniu, gdzie człowiek może bardziej się skoncentrować, gdzie ułatwiony jest proces interioryzacji, gdzie można głębiej wejść w samego siebie, może słuchać sercem, łatwiej odkryć własne zadanie życiowe. Od doświadczenia pustyni rozpoczynał swoje przygotowanie do publicznej działalności nie tylko Mojżesz, ale i Jan Chrzciciel, a nawet sam Chrystus" (Abp Stanisław Gądecki, Adoro te devote. Otwarcie Kaplicy Wieczystej Adoracji, Wolsztyn, par. pw. NMP Niepokalanie Poczętej, 15.08.2010).
50 lat od pierwszego wydania Biblii Tysiąclecia (1965 – 2015)
O planach stworzenia Biblii Tysiąclecia poinformował we wrześniu 1958 r. na odbywającym się w Lublinie zjeździe teologicznym, benedyktyn o. Augustyn Jankowski OSB. Ponieważ środowisko naukowe KUL nie zdecydowało się wtedy na własne tłumaczenie, dlatego Opactwo Tynieckie wraz z Wydawnictwem Pallottinum, we wrześniu 1959 r. podjęło się realizacji tego projektu. Redaktorem naukowym wydania został o. Jankowski OSB a redaktorem wydania ze strony Wydawnictwa Pallottinum, ks. Kazimierz Dynarski SAC, wspólnie podejmowali oni główne decyzje dotyczące publikacji. Tłumaczenie nazwano początkowo Biblią Tyniecką, ze względu na źródło inicjatywy, którym był zakon benedyktynów z Tyńca. Ponieważ ukazało się ono na rok przed milenijną rocznicą chrztu Polski, określono je ostatecznie jako Biblia Tysiąclecia. Innym wytłumaczeniem ostatecznego tytułu tego dzieła, było novum, podjętego przez zespół polskich biblistów i Wydawnictwo Pallottinum, pierwszego w naszej 1000-letniej historii, zbiorowego i to z języków oryginalnych, prze
Wykład: Chrystusowe wezwanie „od początku" - wzorem duszpasterstwa Kościoła
Pochylając się nad Dobrą Nowiną, jaką Zbawiciel kieruje do owej podstawowej rzeczywistości ludzkiej, jaką jest doświadczenie życia małżeńskiego i rodzinnego, w pierwszej części mojego wystąpienia chciałbym skupić się na Chrystusowym wezwaniu „od początku”, aby - w części drugiej - wskazać na płynące z tego wezwania inspiracje dla duszpasterstwa rodzin.[1]
