Wyszukano wyników: 305
50 lat od pierwszego wydania Biblii Tysiąclecia (1965 – 2015)
O planach stworzenia Biblii Tysiąclecia poinformował we wrześniu 1958 r. na odbywającym się w Lublinie zjeździe teologicznym, benedyktyn o. Augustyn Jankowski OSB. Ponieważ środowisko naukowe KUL nie zdecydowało się wtedy na własne tłumaczenie, dlatego Opactwo Tynieckie wraz z Wydawnictwem Pallottinum, we wrześniu 1959 r. podjęło się realizacji tego projektu. Redaktorem naukowym wydania został o. Jankowski OSB a redaktorem wydania ze strony Wydawnictwa Pallottinum, ks. Kazimierz Dynarski SAC, wspólnie podejmowali oni główne decyzje dotyczące publikacji. Tłumaczenie nazwano początkowo Biblią Tyniecką, ze względu na źródło inicjatywy, którym był zakon benedyktynów z Tyńca. Ponieważ ukazało się ono na rok przed milenijną rocznicą chrztu Polski, określono je ostatecznie jako Biblia Tysiąclecia. Innym wytłumaczeniem ostatecznego tytułu tego dzieła, było novum, podjętego przez zespół polskich biblistów i Wydawnictwo Pallottinum, pierwszego w naszej 1000-letniej historii, zbiorowego i to z języków oryginalnych, prze
Przewodniczący Episkopatu: podążajmy naprzód do pełnej jedności
Drodzy przyjaciele, podążajmy naprzód do pełnej jedności! Historia nas rozdzieliła, lecz jesteśmy w drodze do pojednania i komunii! Wędrujmy razem, modląc się za siebie nawzajem i spełniając uczynki miłosierdzia - mówił Przewodniczący Episkopatu abp Stanisław Gądecki 23 stycznia w warszawskim kościele ewangelicko-augsburskim Świętej Trójcy, podczas centralnego nabożeństwa ekumenicznego z okazji Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.
Kształtować przyszłość w duchu przeżytego pojednania - obchody historycznej wymiany listów
Podczas Mszy Świętej w Kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej, kardynał Marx pochwalił obecne relacje między Polską i Niemcami: „Powszednie kontakty Polaków i Niemców są czymś tak normalnym, jak tylko można by sobie tego życzyć”. Odniósł się również do trudnych czasów drugiej wojny światowej, kiedy to polskie duchowieństwo w czasie okupacji „poniosło wiele ofiar śmiertelnych”. Tym samym, jeszcze większego znaczenia nabiera fakt, że „jedynie dwadzieścia lat po tym barbarzyństwie polscy biskupi udzielali wybaczenia i – mało tego – prosili o wybaczenie”. Decydującym faktem rozpoczętego w 1965 roku procesu pojednania było to, że: „Zarówno biskupi w Polsce jak i biskupi w Niemczech zadbali o to, aby nienawiść, niezgoda i polityczne kalkulacje nigdy więcej nie zdołały rozdzielić naszych rąk. Pomimo lepszych i gorszych czasów w stosunkach politycznych, pomimo niedorzeczności i rozczarowań, które pojawiały się w relacjach między Kościołem w Niemczech i Kościołem w Polsce, Kościół w obu państwach – nie tylko biskupi, ale
