Wyszukano wyników: 738
W krzyż Chrystusa wpisują się ludzkie krzyże
W krzyż Chrystusowy wpisują się i będą się jakoś wpisywać aż do skończenia świata - przez wieki i tysiąclecia - ludzkie krzyże pod każdą szerokością geograficzną. Krzyże te nie mają żadnych granic, posiadają jakby nieograniczone możliwości. Są one bardzo mocno osadzone w człowieczeństwie a jednocześnie są o wiele powszechniejsze aniżeli choroba.
Pójście za Jezusem
Nasze dzisiejsze „pójście za Jezusem” to nic innego jak wola złączenia naszego losu z losem Jezusa. Dla pierwszych uczniów oznaczało to porzucenie własnych spraw i wybranie zawodu ucznia. To „pójście za” było czymś zewnętrznym, a zarazem bardzo wewnętrznym. W wymiarze zewnętrznym oznaczało chodzenie za Jezusem podczas Jego wędrówek po Palestynie. Natomiast wymiar wewnętrzny to nowe ukierunkowanie życia, w którym punktami odniesienia nie jest już własna samorealizacja, lecz całkowite bycie do dyspozycji Jezusa. Zaprzestanie traktowania zysku, kariery, sukcesu za ostateczny cel własnego życia, a uznanie za autentyczne kryteria osoby Jezusa. To wybór między życiem tylko dla siebie, a oddaniem siebie dla większej sprawy; na służbę prawdzie i miłości (por. Benedykt XVI, Pan puka do bram świata. Niedziela Palmowa. Rzym – 1.04.2007).
Odpowiadamy nauczaniem
W odpowiedzi na wszystkie pokusy, nasz Zbawiciel - mogąc strącić szatana do piekła - nie użył swojej mocy a jedynie powtórzył treść Bożych przykazań, dając nam przykład swojej cierpliwości. Uczynił tak po to, abyśmy - kiedy cierpimy ze strony ludzi niegodziwych - odpowiadali raczej nauczaniem niż zemstą.
Nawrócenie
Nawrócenie jest odpowiedzią na wezwanie wewnętrznego głosu sprzężonego w jakiś niezwykły sposób z wydarzeniami wokół nas. To tak, jakby ktoś był niewidomy i zaczynał widzieć. Zmienia się sposób oceny rzeczywistości. Od tej chwili nasza myśl zaczyna faktycznie pielgrzymować, ciągle jest w drodze ku Bogu, bada rzeczywistość otwartymi szeroko oczami i zdumiewa się prostotą tego, co dotychczas zdawało się być tak bardzo skomplikowane. Świat zaczyna się dla nas porządkować a człowiek nawrócony uspakaja się wewnętrznie i zaczyna dostrzegać piękno stworzenia. Autentyczne nawrócenie ma ścisły związek z miłością. Zaczynamy odwzajemniać miłość Stwórcy do nas, odczuwać Jego miłość w sposób wyrazisty.
Szerzenie wiary
Każdy uczeń Chrystusa winien nie tylko zachowywać wiarę i żyć nią, ale także wyznawać ją, odważnie świadczyć o niej i ją szerzyć. Szerzenie wiary jest nieodzowne do zbawienia: „Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie" (Mt 10, 32-33).
Abp Gądecki na uroczystościach 500-lecia urodzin św. Filipa Neri
Przewodniczący KEP podkreślił rolę rozpoczętego przez św. Filipa wielkiego dzieła, jakim były oratoria, które zmieniły oblicze ówczesnego Rzymu. Ten święty stygmatyk Ducha Świętego gromadził wokół siebie kapłanów, zakonników, mieszczan i artystów na wspólnej modlitwie, konferencjach i dyskusjach na aktualne tematy czy rekolekcjach. Organizował też koncerty i nabożeństwa, w czasie których śpiewane były pieśni w formie dialogowanej. A ta forma wokalno-instrumentalna, jak zaznaczył arcybiskup, przyjęła od miejsca pierwszych wykonań właśnie nazwę oratorium.
