Wyszukano wyników: 2664
Misyjność Kościoła tematem obrad Komisji Duszpasterstwa KEP
Czy Polska jest krajem misyjnym? – na to pytanie odpowiadał pelpliński bp pomocniczy Wiesław Śmigiel. Członek Komisji Duszpasterskiej odpowiedział na to pytanie twierdzaco, przytaczając badania, wskazujące na statystyki oraz wypowiedzi Jana Pawła II, który w Polsce w 1987 r. mówił o potrzebie nowej ewangelizacji, czy w czasie wizyty ad limina polskich biskupów w 1993 r. Stwierdził, że „nachylenie misyjne” Kościoła w Polsce powinno być skierowane do ochrzczonych, tradycyjnych i deklaratywnych, redukujących chrześcijaństwo, katolików. Laicyzacja sprawia, że przybywa katolików nominalnych i okazjonalnych, spada ofiarność wiernych, rozluźnia się więź z parafią i poczucie odpowiedzialności za nią.
Białystok: Msza św. pogrzebowa śp. abp. Edwarda Ozorowskiego
„Z wiarą i paschalną nadzieją gromadzimy się, by pożegnać śp. Edwarda Ozorowskiego. W godzinie jego pogrzebu towarzyszą nam nie płacz i smutek, ale modlitwa i przekonanie, że Wielka Miłość czekała na Niego” – mówił abp Józef Guzdek podczas Mszy św. pogrzebowej arcybiskupa seniora archidiecezji białostockiej. W ostatniej drodze abp. Ozorowskiemu towarzyszyło 13 biskupów, blisko 250 kapłanów, osoby życia konsekrowanego oraz mieszkańcy Białegostoku.
Przesłanie na XX Dzień Judaizmu
Budowanie wzajemnego braterstwa w oparciu o to, co w wierze mamy wspólne, wymaga otwarcia, woli wyjścia naprzeciw, wzajemnego poznawania i zaufania – czytamy o tym w przesłaniu Przewodniczącego Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem na przypadający 17 stycznia Dzień Judaizmu. Przesłanie podpisali bp. Rafał Markowski i bp Mieczysław Cisło – obecny i poprzedni przewodniczący Komitetu. W tym roku Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce obchodzimy już po raz dwudziesty, tym razem pod hasłem: „Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść” (Jer. 20,7). Ogólnopolskie obchody tego dnia będą miały miejsce w Kielcach.
Penitencjaria Apostolska: rozgrzeszenie ogólne w bezpośrednim niebezpieczeństwie śmierci
Spowiedź indywidualna jest zwyczajowym sposobem sprawowania sakramentu pojednania, podczas gdy rozgrzeszenie ogólne, bez uprzedniej spowiedzi indywidualnej, nie może być udzielone, chyba że istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo śmierci ponieważ nie ma wystarczająco dużo czasu na wysłuchanie spowiedzi poszczególnych penitentów (por. kan. 961, § 1 KPK), lub też występuje poważna konieczność (por. kan. 961, § 1, 2 KPK), za rozpatrzenie której odpowiedzialny jest biskup diecezjalny, biorąc pod uwagę kryteria uzgodnione z innymi członkami Konferencji Episkopatu (por. kan. 455, § 2 KPK) i przy konieczności, aby rozgrzeszenie było ważne, votum sacramenti ze strony indywidualnego penitenta, to znaczy postanowienie wyznania we właściwym czasie grzechów ciężkich, których w tym czasie nie można było wyznać (por. kan. 962, § 1 KPK) – podkreślono w opublikowanej dziś nocie Penitencjarii Apostolskiej.
