Na pierwszym miejscu czcij Boga, na drugim - rodziców
Abp Gądecki zauważył, że przykazanie przypomina "dzieciom już dorosłym o ich odpowiedzialności wobec rodziców. W miarę możności powinny one okazywać im pomoc materialną i moralną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie" (KKK, 2218). Ten szacunek dla rodziców "wynika z wdzięczności wobec tych, którzy przez dar życia, swoją miłość i pracę wydali na świat dzieci i pozwolili im wzrastać w latach, w mądrości i w łasce" (KKK, 2215). Diogenes Laertios uważał taki szacunek za czyn zgodny z naturą, jako coś, co nakazuje rozum (Żywoty i poglądy słynnych filozofów, VII,108). Ten podwójny obowiązek miłości i szacunku istnieje tylko wobec Boga i rodziców. Na pierwszym miejscu czcij Boga, na drugim - rodziców.
Przewodniczący Episkopatu Polski: szanujmy ludzkie życie
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w ramach przygotowań do 1050-lecia Chrztu Polski wygłosił w katedrze poznańskiej katechezę na temat piątego przykazania dekalogu. Metropolita poznański zauważył, że jest ono jednym z najbardziej ważkich tekstów Starego Testamentu, w którym religia Izraela wyraziła swoją jednoznaczną troskę o ochronę życia.
Katecheza z cyklu Dekalog: Nie zabijaj! (omówienie, foto)
Piąte przykazanie, to jeden z najbardziej ważkich tekstów Starego Testamentu, w którym religia Izraela wyraziła swoją jednoznaczną troskę o ochronę życia – mówił przewodniczący Episkopatu Polski. Analizując aspekt biblijny oraz moralny przykazania przedstawił zagadnienia moralne dotyczące przestrzegania lub nieprzestrzegania omawianego przykazania w odniesieniu do trzech etapów ludzkiego życia: jego początku środka i końca.
Abp Gądecki: Dziesiąte przykazanie to prymat „być” nad „mieć”
a. Kluczowe słowo tego przykazania brzmi „pożądać". Słowo to ma w Biblii dość szerokie znaczenie. Hebrajski czasownik hāmad (greckie epithymein) - tłumaczony zwykle przez polskie słowo odczuwać tęsknotę, pragnąć, pożądać - oznacza zazwyczaj grzeszne pragnienie zawładnięcia dobrami bliźniego, które prowadzi do ich bezprawnego przywłaszczenia sobie; do ich kradzieży. Przykazanie to nie odnosi się więc - jak inne przykazania do jakiejś czynności, ale do postawy duchowej człowieka (M. Buber, Mojżesz, W-wa 1998, 103). Dotyczy intencji człowieka (V. Carraud, „Wszystko, co jest na świecie", Communio 1/2001/4).
«
‹
1
›
»
