Wyszukano wyników: 134
Pójście za Jezusem
Nasze dzisiejsze „pójście za Jezusem” to nic innego jak wola złączenia naszego losu z losem Jezusa. Dla pierwszych uczniów oznaczało to porzucenie własnych spraw i wybranie zawodu ucznia. To „pójście za” było czymś zewnętrznym, a zarazem bardzo wewnętrznym. W wymiarze zewnętrznym oznaczało chodzenie za Jezusem podczas Jego wędrówek po Palestynie. Natomiast wymiar wewnętrzny to nowe ukierunkowanie życia, w którym punktami odniesienia nie jest już własna samorealizacja, lecz całkowite bycie do dyspozycji Jezusa. Zaprzestanie traktowania zysku, kariery, sukcesu za ostateczny cel własnego życia, a uznanie za autentyczne kryteria osoby Jezusa. To wybór między życiem tylko dla siebie, a oddaniem siebie dla większej sprawy; na służbę prawdzie i miłości (por. Benedykt XVI, Pan puka do bram świata. Niedziela Palmowa. Rzym – 1.04.2007).
Abp Gądecki apeluje do polityków o pojednanie
Z apelem o pojednanie i przebaczenie zniewag w Roku Miłosierdzia, o porzucenie żalu, złości, przemocy i zemsty, zwrócił się do wszystkich wiernych, w szczególności ze świata polityki, abp Stanisław Gądecki. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski otworzył Drzwi Święte w najstarszej katedrze na ziemiach polskich.
Abp Gądecki: Dziesiąte przykazanie to prymat „być” nad „mieć”
a. Kluczowe słowo tego przykazania brzmi „pożądać". Słowo to ma w Biblii dość szerokie znaczenie. Hebrajski czasownik hāmad (greckie epithymein) - tłumaczony zwykle przez polskie słowo odczuwać tęsknotę, pragnąć, pożądać - oznacza zazwyczaj grzeszne pragnienie zawładnięcia dobrami bliźniego, które prowadzi do ich bezprawnego przywłaszczenia sobie; do ich kradzieży. Przykazanie to nie odnosi się więc - jak inne przykazania do jakiejś czynności, ale do postawy duchowej człowieka (M. Buber, Mojżesz, W-wa 1998, 103). Dotyczy intencji człowieka (V. Carraud, „Wszystko, co jest na świecie", Communio 1/2001/4).
