Wyszukano wyników: 6483
Abp Gądecki: Biblia formowała duszę Europy, jej historię i codzienne życie - 50 lat Biblii Tysiąclecia
Przewodniczący polskiego episkopatu nawiązując do myśli św. Augustyna podkreślał, że >>za każdym razem, kiedy wypowiadamy się o tajemnicy Trójcy, jesteśmy jednocześnie świadomi naszych ograniczeń. Wiemy, że nasze poznanie Boga jest ograniczone, ograniczeniom podlega również nasz język, którym mówimy o Bogu<<.
50 lat od pierwszego wydania Biblii Tysiąclecia (1965 – 2015)
O planach stworzenia Biblii Tysiąclecia poinformował we wrześniu 1958 r. na odbywającym się w Lublinie zjeździe teologicznym, benedyktyn o. Augustyn Jankowski OSB. Ponieważ środowisko naukowe KUL nie zdecydowało się wtedy na własne tłumaczenie, dlatego Opactwo Tynieckie wraz z Wydawnictwem Pallottinum, we wrześniu 1959 r. podjęło się realizacji tego projektu. Redaktorem naukowym wydania został o. Jankowski OSB a redaktorem wydania ze strony Wydawnictwa Pallottinum, ks. Kazimierz Dynarski SAC, wspólnie podejmowali oni główne decyzje dotyczące publikacji. Tłumaczenie nazwano początkowo Biblią Tyniecką, ze względu na źródło inicjatywy, którym był zakon benedyktynów z Tyńca. Ponieważ ukazało się ono na rok przed milenijną rocznicą chrztu Polski, określono je ostatecznie jako Biblia Tysiąclecia. Innym wytłumaczeniem ostatecznego tytułu tego dzieła, było novum, podjętego przez zespół polskich biblistów i Wydawnictwo Pallottinum, pierwszego w naszej 1000-letniej historii, zbiorowego i to z języków oryginalnych, prze
Abp Gądecki wyświęcił nowych Misjonarzy Oblatów
Już od samego rana atmosfera w seminarium była inna niż zwykle. Niemal każdy i niemal wszędzie biegał, uzgadniał, coś załatwiał. Ale bez wątpienia najbardziej zestresowani byli święceni. Zaś najbardziej wzruszeni to rodzice. Cały szum ustał około godziny 10.00. Na krużgankach do procesji przygotowywali się kandydaci do święceń i kapłani. Do kościoła procesja wchodziła powoli, a oczy wszystkich były zwrócone na ordynandów. Po homilii przyszła najważniejsza chwila - namaszczenie dłoni i nałożenie rąk biskupa na głowy wyświęcanych. Ślad został odciśnięty. Teraz to już kapłani i diakoni.
