Wyszukano wyników: 233
Historia Wniebowzięcia
Zdumiewającym jest fakt, że w Piśmie Świętym nie ma żadnej wzmianki o Wniebowzięciu. Nowy Testament nie wspomina nawet o śmierci Maryi. Ostatnia relacja o Jej ziemskim życiu, pochodząca z Dziejów Apostolskich, mówi o tym, że Matka Jezusa - wraz z uczniami – trwała na modlitwie w Wieczerniku, w oczekiwaniu na Ducha Świętego (Dz 1,14). Dalej musimy się oprzeć tylko na opowiadaniach wywodzących się z tradycji jerozolimskiej albo efeskiej, które mówią o Jej „zaśnięciu”.
Powody Wniebowzięcia
Co było przyczyną Wniebowzięcia? Pierwszą przyczyną była wiara Dziewicy z Nazaretu. To ona była podstawą wielkości Maryi. „Błogosławiona [jest], która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana”.
Drugą przyczyną Wniebowzięcia było jej Niepokalane Poczęcie. Skoro Matka Chrystusa była poczęta bez grzechu, to w konsekwencji nie podlegała też prawu śmierci; śmierć bowiem jest skutkiem grzechu pierworodnego. Między innymi z tego powodu św. Efrem Syryjczyk opisuje Maryję jako ideał piękna: „Jest Ona święta w swym ciele, piękna w swym duchu, przejrzysta w swych myślach, szczera w swojej inteligencji, doskonała w swych uczuciach, czysta, wytrwała w swych postanowieniach, niepokalana w swoim sercu, nadzwyczajna, pełna wszelkich cnót” (Hymny do Dziewicy Maryi 1, 4).
Trzecią przyczyną Wniebowzięcia było jej Boże macierzyństwo. Jej ciało zostało w szczególny sposób uświęcone, ponieważ Maryja poczęła, nosiła i wydała na świat Syna Bożego. Do nikogo z ludzi - tak jak do Maryi - nie odnoszą się słowa św.
Odpowiadamy nauczaniem
W odpowiedzi na wszystkie pokusy, nasz Zbawiciel - mogąc strącić szatana do piekła - nie użył swojej mocy a jedynie powtórzył treść Bożych przykazań, dając nam przykład swojej cierpliwości. Uczynił tak po to, abyśmy - kiedy cierpimy ze strony ludzi niegodziwych - odpowiadali raczej nauczaniem niż zemstą.
Pójście za Jezusem
Nasze dzisiejsze „pójście za Jezusem” to nic innego jak wola złączenia naszego losu z losem Jezusa. Dla pierwszych uczniów oznaczało to porzucenie własnych spraw i wybranie zawodu ucznia. To „pójście za” było czymś zewnętrznym, a zarazem bardzo wewnętrznym. W wymiarze zewnętrznym oznaczało chodzenie za Jezusem podczas Jego wędrówek po Palestynie. Natomiast wymiar wewnętrzny to nowe ukierunkowanie życia, w którym punktami odniesienia nie jest już własna samorealizacja, lecz całkowite bycie do dyspozycji Jezusa. Zaprzestanie traktowania zysku, kariery, sukcesu za ostateczny cel własnego życia, a uznanie za autentyczne kryteria osoby Jezusa. To wybór między życiem tylko dla siebie, a oddaniem siebie dla większej sprawy; na służbę prawdzie i miłości (por. Benedykt XVI, Pan puka do bram świata. Niedziela Palmowa. Rzym – 1.04.2007).
W krzyż Chrystusa wpisują się ludzkie krzyże
W krzyż Chrystusowy wpisują się i będą się jakoś wpisywać aż do skończenia świata - przez wieki i tysiąclecia - ludzkie krzyże pod każdą szerokością geograficzną. Krzyże te nie mają żadnych granic, posiadają jakby nieograniczone możliwości. Są one bardzo mocno osadzone w człowieczeństwie a jednocześnie są o wiele powszechniejsze aniżeli choroba.
Abp Gądecki na 45 Wrocławskich Dniach Duszpasterskich
Otwierając obrady metropolita wrocławski podkreślił, że Chrystus, jako odwieczne Słowo Boga nie przyszedł po to, by stać się zrozumiałym dla człowieka, ale przede wszystkim po to, by odnajdywać osoby, w których będzie mógł stawać się ciałem. - Kategoria „nowości”, zawarta w temacie tegorocznego spotkania nie może zatem dotyczyć jedynie nowego spojrzenia na Jezusa, nowego sposobu głoszenia Jezusa czy opracowania nowych prądów w teologii – mówił abp Kupny. – Nowość ma dotyczyć nas – uczestników tego spotkania. To znaczy najpierw sami musimy odkryć na nowo Chrystusa w swoim życiu i doświadczyć nowości Jego Ewangelii. W przeciwnym razie, nawet gdybyśmy wyszli stąd z głowami pełnymi nowych pomysłów, będziemy głosić „stare życie w Chrystusie”. Dopiero, gdy sami doświadczymy nowości jaki niesie Jezus, możemy z ufnością spoglądać w przyszłość – tłumaczył abp Kupny.
