Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi. XXII Niedziela Zwykła, Dożynki Wojewódzko-Archidiecezjalne (Buk)
Każdego roku gromadzimy się o tej porze na dożynkach, aby wspólnie dziękować Panu Bogu za tegoroczne plony i prosić Go o błogosławieństwo na przyszły rok a także, by wyrazić naszą wdzięczność wobec rolników za ich pracę. Duchowieństwo, reprezentanci władz rządowych i samorządowych, wójtowie, sołtysi, delegacje rolników, hodowców i sadowników, osoby zajmujące się działalnością rolniczą i około rolniczą, zespoły artystyczne, wystawcy przybyli dzisiaj do Buku na Wojewódzko-Archidiecezjalne Dożynki. Stan rolniczy województwa wielkopolskiego i Archidiecezji Poznańskiej przynosi przed ołtarz wieńce dożynkowe i bochny chleba; plony pól, ogrodów i sadów, zanosząc dziękczynienie Bogu za owoce ziemi i pracy umysłów i rąk ludzkich. A razem z owocami swej pracy przynosi i ofiaruje Bogu wartości duchowe kultywowane w środowisku rolniczym takie jak szacunek do życia, do rodziny i pracy oraz cześć dla Najświętszej Marii Panny, która wydała najpiękniejszy owoc naszej ziemi, Zbawiciela ludzkości.
W krzyż Chrystusa wpisują się ludzkie krzyże
W krzyż Chrystusowy wpisują się i będą się jakoś wpisywać aż do skończenia świata - przez wieki i tysiąclecia - ludzkie krzyże pod każdą szerokością geograficzną. Krzyże te nie mają żadnych granic, posiadają jakby nieograniczone możliwości. Są one bardzo mocno osadzone w człowieczeństwie a jednocześnie są o wiele powszechniejsze aniżeli choroba.
Pójście za Jezusem
Nasze dzisiejsze „pójście za Jezusem” to nic innego jak wola złączenia naszego losu z losem Jezusa. Dla pierwszych uczniów oznaczało to porzucenie własnych spraw i wybranie zawodu ucznia. To „pójście za” było czymś zewnętrznym, a zarazem bardzo wewnętrznym. W wymiarze zewnętrznym oznaczało chodzenie za Jezusem podczas Jego wędrówek po Palestynie. Natomiast wymiar wewnętrzny to nowe ukierunkowanie życia, w którym punktami odniesienia nie jest już własna samorealizacja, lecz całkowite bycie do dyspozycji Jezusa. Zaprzestanie traktowania zysku, kariery, sukcesu za ostateczny cel własnego życia, a uznanie za autentyczne kryteria osoby Jezusa. To wybór między życiem tylko dla siebie, a oddaniem siebie dla większej sprawy; na służbę prawdzie i miłości (por. Benedykt XVI, Pan puka do bram świata. Niedziela Palmowa. Rzym – 1.04.2007).
